3D GARMENT SIMULATION AS A TOOL TO ACTUALIZE THE DESIGN IDEAS OF FASHION STUDENTS
Küçük Resim Yok
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Ege Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
This study explores how fashion design students perceive using 3D garment simulation to create their design ideas. As a part of an elective course taught in Fall 2022, twelve students were given a project to prepare virtual and physical garments of their design. The study had two parts: First was understanding students' expectations about 3D garment simulation before starting the project, and second was understanding students’ experience after completing the project and comparing their before and after project experiences. Accordingly, a structured questionnaire measured on a seven-point Likert scale was applied to the students before starting their project to see their self-confidence of using 3D garment simulation, and after the project to understand their self-evaluations of their performance and difficulties they encountered during the project. The first part of the study presented here shows that students had a high self-confidence (M=5.16) that they will successfully apply their project digitally and it will be similar to their physical garment (M=5.50). Still, they were not so confident if the digital garment would be visually satisfying (M=4.92). Students were highly convinced that using 3D garment simulation is very useful (M=6.42) to visualize their projects before starting to work on it and they had high intention (M= 6.00) to use it in the future. After project results showed that students self-evaluated their performance higher than before project expectations. Students' evaluations for the perceived usefulness of 3D garment simulation to visualize their project and intention to use it in the future dropped after the project (M= 6.17 and M=5.75, respectively). Finally, students had the most difficulty creating the patterns and achieving the correct digital fit.|Bu çalışmada, moda tasarımı öğrencilerinin tasarımlarını oluşturmak için üç boyutlu giysi simülasyonu teknolojisinin kullanımını nasıl algıladıkları araştırılmaktadır. 2022 güz döneminde açılan bir seçmeli ders kapsamında on iki öğrenciye sanal ve fiziksel olarak tasarımlarını gerçekleştirmek üzere bir proje verilmiştir. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır: Birinci bölüm öğrencilerin projeye başlamadan önce üç boyutlu giysi simülasyonu ile ilgili beklentilerini anlamayı; ikincisi bolum ise öğrencilerin projeyi tamamladıktan sonraki deneyimlerini ölçerek, proje öncesi ölçülen beklentileriyle karşılaştırmayı hedeflemektedir. Bu amaç doğrultusunda, projeye başlamadan önce öğrencilerin üç boyutlu giysi tasarımı uygulama konusundaki öz güvenlerini ölçmek üzere yedili Likert ölçeğine göre hazırlanmış bir anket uygulanmıştır. Projeyi uyguladıktan sonra uygulanan ankette ise öğrencilerin performanslarıyla ilgili öz değerlendirmeleri, projeyi uygularken yaşadıkları zorluklar ölçülmüş ve proje öncesi beklentileriyle karşılaştırılmıştır. Araştırmanın birinci bölümünün sonuçları, öğrencilerin projelerini dijital ortamda başarıyla uygulayacaklarına dair yüksek bir öz güvene (M=5.16) sahip olduklarını ve oluşturacakları dijital giysilerin fiziksel giysilere yüksek oranda (M=5.50) benzerlik göstereceğini düşündüklerini göstermektedir. Ancak oluşturulacak olan dijital giysilerin görsel olarak tatmin edici olacağına dair inançlarının daha zayıf (M=4.92) olduğu sonucu elde edilmiştir.Ayni zamanda, projeye başlamadan önce, öğrenciler üç boyutlu giysi simülasyonu teknolojisinin tasarımlarını görselleştirmek için kullanılmasının yararlı olacağını (M=6.42) ve bu teknolojiyi gelecekte de kullanacaklarını düşündüklerini belirtmişlerdir (M= 6.00) . Araştırmanın ikinci bölümünün sonuçları ise öğrencilerin kendi değerlendirmelerine göre projedeki başarılarının beklentilerinden daha yüksek olduğunu göstermektedir. Ancak dikkat çekici bir sonuç olarak, öğrencilerin üç boyutlu giysi simülasyonu teknolojisinin tasarımlarını görselleştirmek için kullanılmasının yararlı olacağına ve bu teknolojiyi gelecekte kullanacaklarına dair inançları zayıflamıştır. (Sırasıyla M= 6.17 ve M=5.75). Son olarak, öğrenciler dijital kıyafetleri oluştururken en çok kalıpları ve doğru fiti oluşturmada zorlandıklarını belirtmişlerdir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
3D garment simulation, Digital fashion, Design education, Self-confidence, Technology acceptance model, 3D giysi simülasyonu, Dijital moda, Tasarım eğitimi, Teknoloji kabul modeli
Kaynak
Turkish Journal of Fashion Design and Management
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
5
Sayı
Special Issue (I): International Textile and Fashion Congress, ITFC 2023
