Patterns of democratization in post-1990 Tunisia: orginis, actors, and outcomes
Yükleniyor...
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: The 25th of July 2021 exposed the fragility of Tunisia's democratic structures and marked the beginning of a new political era under a highly personalized system. This dramatic transformation sets the ground for this study to explore, analyze, and understand the current crisis's grassroots and assess the prospects of democratization in Tunisia. Tunisian democratization experiences tend to be analyzed from either a purely domestic or external dimension; the linkage between these two dimensions and their impact on the course of democracy has barely been discussed. Using qualitative analysis, this study aims to grasp the origins of the ongoing democracy crisis in Tunisia by investigating the impact of the different democratization phases from the 1990s to 2022. The study evaluates the main internal and external actors and factors in each democratization phase and highlights how the nexus between them triggered, influenced, and shaped democratization processes. The study lays out four main contributions to democratization studies in Tunisia and the debate over the internal-external linkages in democratization. First, it highlights the fact that both the liberalization and de-liberalization processes in Tunisia during the 1990s and early 2000s are the outcomes of a combination of internal and external dimensions. Second, the study argues that the democratic transition, triggered by social demonstrations, influenced the domestic and regional landscape. This made the Tunisian democratic transition of regional and international order. The interactions between internal and external dimensions during this phase led to destabilizing and stabilizing Tunisia’s democratic transition process. Third, the study suggests that after the establishment of the democratic institutions, the international actors’ role shifted towards an ‘adjusting’ role, mainly during the crisis, to maintain the secularist-Islamist balance of power and, thus the country’s stability. Fourth, regarding the current crisis the study emphasizes how the accumulative effect, the domestic actors’ dynamics, tensions and conflicts, and the regime-external actors' relationship have paved the way for a fully-fledged and continuing democracy crisis. As the origin of the ongoing crisis is multidimensional so is its resolution.
ÖZET: 25 Temmuz 2021, Tunus'un demokratik yapılarının kırılganlığını ortaya çıkardı ve son derece kişiselleştirilmiş bir sistem altında yeni bir siyasi dönemin başlangıcı oldu. Bu dramatik dönüşüm, mevcut krizin temellerini araştırmak, analiz etmek ve anlamak için bu çalışmanın temelini oluşturdu ve Tunus'ta demokratikleşme imkanlarını değerlendirdi. Tunus'un demokratikleşme deneyimleri hâkim literatürde ya tamamen iç ya da dış faktörler üzerinden analiz edilmektedir. Bu iki boyut arasındaki bağlantı ve demokrasinin gidişatı üzerindeki etkileri ise çok fazla tartışılmadı. Nitel analiz kullanan bu çalışma, 1990'lardan 2022'ye kadar farklı demokratikleşme aşamalarının etkisini inceleyerek Tunus'ta devam eden demokrasi krizinin kökenlerini kavramayı amaçlamaktadır. Tunus’taki her bir demokratikleşme evresindeki ana iç ve dış aktörleri ve faktörler değerlendirilmekte ve aralarındaki bağın demokratikleşme süreçlerini nasıl tetiklediği, etkilediği ve şekillendirdiği üzerinde durulmaktadır. Bu çalışmayı, Tunus'taki demokratikleşme çalışmalarına dört ana katkıyı ve demokratikleşmedeki iç-dış bağlantılara ilişkin tartışmayı ortaya koymaktadır. Birincisi, Tunus'ta 1990'lar ve 2000'lerin başındaki hem liberalleşme hem deliberalleşmeden uzaklaşma süreçlerinin, iç ve dış boyutların birleşiminin sonuçları olduğunun altını çiziyor. İkincisi, çalışma, sosyal gösterilerin tetiklediği demokratik geçişin yalnızca yerel manzarayı değil, aynı zamanda bölgesel olanı da etkilediğini savunuyor. Bu, Tunus'taki demokratik geçişi bölgesel ve uluslararası bir önem haline getirdi. Bu aşamada iç ve dış boyutlar arasındaki etkileşimler, Tunus'un demokratik geçiş sürecinin hem istikrarsızlaşmasına hem de istikrar kazanmasına yol açtı. Üçüncüsü, çalışma, demokratik kurumların kurulmasından sonra, uluslararası aktörlerin rolünün, özellikle kriz dönemlerinde, laik-İslamcı güç dengesini ve dolayısıyla ülkenin istikrarını korumak için 'uyarlayıcı' bir role doğru kaydığını öne sürüyor. Dördüncüsü, çalışma, mevcut krizle ilgili olarak, biriken etkinin, iç aktörlerin dinamiklerinin, gerilim ve çatışmalarının ve rejim-dış aktörlerin ilişkisinin nasıl tam teşekküllü ve sürekli bir demokrasi krizine yol açtığını vurgulamaktadır. Sürmekte olan krizin kaynağı çok boyutlu olduğu için çözümü de çok boyutludur.
ÖZET: 25 Temmuz 2021, Tunus'un demokratik yapılarının kırılganlığını ortaya çıkardı ve son derece kişiselleştirilmiş bir sistem altında yeni bir siyasi dönemin başlangıcı oldu. Bu dramatik dönüşüm, mevcut krizin temellerini araştırmak, analiz etmek ve anlamak için bu çalışmanın temelini oluşturdu ve Tunus'ta demokratikleşme imkanlarını değerlendirdi. Tunus'un demokratikleşme deneyimleri hâkim literatürde ya tamamen iç ya da dış faktörler üzerinden analiz edilmektedir. Bu iki boyut arasındaki bağlantı ve demokrasinin gidişatı üzerindeki etkileri ise çok fazla tartışılmadı. Nitel analiz kullanan bu çalışma, 1990'lardan 2022'ye kadar farklı demokratikleşme aşamalarının etkisini inceleyerek Tunus'ta devam eden demokrasi krizinin kökenlerini kavramayı amaçlamaktadır. Tunus’taki her bir demokratikleşme evresindeki ana iç ve dış aktörleri ve faktörler değerlendirilmekte ve aralarındaki bağın demokratikleşme süreçlerini nasıl tetiklediği, etkilediği ve şekillendirdiği üzerinde durulmaktadır. Bu çalışmayı, Tunus'taki demokratikleşme çalışmalarına dört ana katkıyı ve demokratikleşmedeki iç-dış bağlantılara ilişkin tartışmayı ortaya koymaktadır. Birincisi, Tunus'ta 1990'lar ve 2000'lerin başındaki hem liberalleşme hem deliberalleşmeden uzaklaşma süreçlerinin, iç ve dış boyutların birleşiminin sonuçları olduğunun altını çiziyor. İkincisi, çalışma, sosyal gösterilerin tetiklediği demokratik geçişin yalnızca yerel manzarayı değil, aynı zamanda bölgesel olanı da etkilediğini savunuyor. Bu, Tunus'taki demokratik geçişi bölgesel ve uluslararası bir önem haline getirdi. Bu aşamada iç ve dış boyutlar arasındaki etkileşimler, Tunus'un demokratik geçiş sürecinin hem istikrarsızlaşmasına hem de istikrar kazanmasına yol açtı. Üçüncüsü, çalışma, demokratik kurumların kurulmasından sonra, uluslararası aktörlerin rolünün, özellikle kriz dönemlerinde, laik-İslamcı güç dengesini ve dolayısıyla ülkenin istikrarını korumak için 'uyarlayıcı' bir role doğru kaydığını öne sürüyor. Dördüncüsü, çalışma, mevcut krizle ilgili olarak, biriken etkinin, iç aktörlerin dinamiklerinin, gerilim ve çatışmalarının ve rejim-dış aktörlerin ilişkisinin nasıl tam teşekküllü ve sürekli bir demokrasi krizine yol açtığını vurgulamaktadır. Sürmekte olan krizin kaynağı çok boyutlu olduğu için çözümü de çok boyutludur.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Demokratikleşme, İç Actörler, Dış Actörler, Dış-İç Bağlantılar, Tunus, Democratization, Domestic Actors, External Actors, External-Internal Linkages, Tunisia
