Humor in psychotherapy through the eyes of the psychotherapists
Yükleniyor...
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The aim of this study is to understand significant issues around psychotherapists’ use of humor in psychotherapy sessions. The main research questions were: how and when do psychodynamically and psychoanalytically oriented psychotherapists use humor in sessions and what are the benefits and pitfalls of using humor in psychotherapy according to psychotherapists? In order to explore this subject, two face-to-face interviews were conducted with 6 psychodynamically and psychoanalytically oriented psychotherapists who had at least ten years of experience as a psychotherapist. Between the interviews during two weeks, the participants were asked to keep a journal and record any humorous moments that occurred in their sessions. These journals were then collected and referred to during the second interview. The interviews were audiotaped, then transcribed and finally transferred to MAXQDA software program in order to conduct a thematic analysis. As a result, seven super-ordinate themes emerged: a) process of decision making when there is one for the use of humor, b) embracing the feelings that are hard to express, c) supporting the patient, d) building the relationship, e) inviting the patient to the world of symbolizations, f) humor and defenses, g) being aware of the possible risks. Consistent with the literature it has been found that, humor in psychotherapy could strengthen the therapeutic relationship, enhance the symbolization capacity and could create an open, relaxing space to share more. On the other hand, psychotherapists identified possible pitfalls of humor as being used defensively to avoid certain issues or to contribute to a seductive environment again preventing the therapeutic work. This study might contribute to the psychotherapy field by creating awareness about the use of humor in psychotherapy and could trigger new questions among the psychotherapists.
Bu çalışmanın amacı, psikoterapistlerin terapi seanslarındaki mizah kullanımları ile ilgili ortaya çıkan meseleleri anlamaktır. Temel araştırma soruları şu şekilde özetlenebilir: psikodinamik ve/veya psikanalitik yönelimli psikoterapistler terapi seanslarında mizahı nasıl ve ne zaman kullanıyor, psikoterapistlere göre terapide mizah kullanımının getirileri ve olası riskleri nelerdir? Bu konuyu araştırmak için psikoterapist olarak en az on yıllık tecrübesi olan, 6 psikodinamik ve psikanalitik yönelimli psikoterapist ile ikişer tane yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. İki görüşmenin arasında katılımcılardan günce tutmaları ve seanslarında yaşanan mizahi anları güncelerine not etmeleri istenmiştir. İkinci görüşme katılımcıların güncelerine yazdıkları mizahi örnekler üzerinden yürütülmüştür. Görüşmelerin ses kaydı alınıp daha sonra çözümlenmiş, ardından MAXQDA yazılım programı ile tema analizi gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak, yedi adet ana tema ortaya çıkmıştır: a) mizah kullanımında karar verme süreçleri, b) ifade edilmesi zor duyguların kapsanması, c) hastayı desteklemek, d) ilişkiyi inşa etmek, e) hastayı simgeler dünyasına çağırmak, f) mizah ve savunma, g) olası risklerin farkında olmak. Literatür ile paralel olarak bu araştırma sonucunda psikoterapistlere göre mizahın terapötik ilişkiyi derinleştirebildiği, simgeselleştirme kapasitesini artırdığı ve paylaşıma açık, rahat bir ortam yarattığı bulunmuştur. Diğer yandan psikoterapistler, mizahın bazı meseleleri konuşmaktan kaçınmak için savunmacı olarak kullanılabildiğini ve yer yer baştan çıkarıcı bir ortam yaratarak terapi çalışmasına zarar verebileceğini belirtmişlerdir. Bu çalışmanın, psikoterapi alanına terapide mizah kullanımı ile ilgili farkındalık yaratması ve psikoterapistlerin zihinlerinde çalışma şekilleri ile ilgili yeni sorular tetiklemesi bakımından katkısı olacağı düşünülmektedir.
Bu çalışmanın amacı, psikoterapistlerin terapi seanslarındaki mizah kullanımları ile ilgili ortaya çıkan meseleleri anlamaktır. Temel araştırma soruları şu şekilde özetlenebilir: psikodinamik ve/veya psikanalitik yönelimli psikoterapistler terapi seanslarında mizahı nasıl ve ne zaman kullanıyor, psikoterapistlere göre terapide mizah kullanımının getirileri ve olası riskleri nelerdir? Bu konuyu araştırmak için psikoterapist olarak en az on yıllık tecrübesi olan, 6 psikodinamik ve psikanalitik yönelimli psikoterapist ile ikişer tane yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. İki görüşmenin arasında katılımcılardan günce tutmaları ve seanslarında yaşanan mizahi anları güncelerine not etmeleri istenmiştir. İkinci görüşme katılımcıların güncelerine yazdıkları mizahi örnekler üzerinden yürütülmüştür. Görüşmelerin ses kaydı alınıp daha sonra çözümlenmiş, ardından MAXQDA yazılım programı ile tema analizi gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak, yedi adet ana tema ortaya çıkmıştır: a) mizah kullanımında karar verme süreçleri, b) ifade edilmesi zor duyguların kapsanması, c) hastayı desteklemek, d) ilişkiyi inşa etmek, e) hastayı simgeler dünyasına çağırmak, f) mizah ve savunma, g) olası risklerin farkında olmak. Literatür ile paralel olarak bu araştırma sonucunda psikoterapistlere göre mizahın terapötik ilişkiyi derinleştirebildiği, simgeselleştirme kapasitesini artırdığı ve paylaşıma açık, rahat bir ortam yarattığı bulunmuştur. Diğer yandan psikoterapistler, mizahın bazı meseleleri konuşmaktan kaçınmak için savunmacı olarak kullanılabildiğini ve yer yer baştan çıkarıcı bir ortam yaratarak terapi çalışmasına zarar verebileceğini belirtmişlerdir. Bu çalışmanın, psikoterapi alanına terapide mizah kullanımı ile ilgili farkındalık yaratması ve psikoterapistlerin zihinlerinde çalışma şekilleri ile ilgili yeni sorular tetiklemesi bakımından katkısı olacağı düşünülmektedir.
