Growth Thgrouh Traumatic Loss: The Effect of Grief Related Factors, Coping and Personality on Posttraumatic Growth
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2014
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
İstanbul Bilgi University Library/ Overdue Resources
Özet
The aim of the present study was to investigate the experience of posttraumatic growth (PTG) in bereaved individuals. The contributory role of socio-demographic variables, death specific factors, grief related factors, personality traits and coping styles in the development of PTG were explored. One-hundred and thirty two bereaved individuals who lost a first degree relative or a romantic partner between 5 to 17 months ago took part in the study. The results showed that gender of the bereaved participants and time since loss significantly influenced the grief related factors as well as the experience of PTG. Perceiving the loss as more traumatic was found to be significantly related with higher levels of PTG. A curvilinear relationship between grief intensity and growth was also found. Contrary to expectations, findings indicated that there was no relationship between basic personality traits and PTG. In terms of coping styles, PTG were positively correlated with engaging in problem-focused, social support seeking, religious coping and avoidance. Hierarchical multiple regression analyses indicated that traumatic perception of loss and coping styles (problem focused, social support, religious coping) explained 32 % of the variance in PTG. The implications of the findings on PTG in bereaved individuals were discussed. Clinical insights regarding to the transformative power of bereavement and future directions were elaborated in the last section.
Bu çalışmanın amacı ani kayıplar sonrası oluşabilecek travma sonrası gelişim (TSG) deneyimini incelemektir. Çalışmada, sosyo demografik özelliklerin, kayıp ve yas süreci ile ilgili faktörlerin, baş etme stilleri ve kişilik özelliklerinin, TSG üzerindeki etkisi ve yordayıcılık gücü araştırılmıştır. Çalışmaya, ani veya travmatik koşullar sebebiyle birinci dereceden akraba veya romantik partnerini kaybeden 132 kişi katılmıştır. Katılımcılar, yakınlarını 5 ile 17 ay arasındaki süreçte kaybetmiştir. Çalışmanın bulguları, katılımcıların cinsiyetinin ve kayıp üzerinden geçen zamanın TSG ve yas süreci üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu göstermiştir. Yas süreci ile ilgili faktörler incelendiğinde, yas yoğunluğu ile TSG arasında anlamlı bir kurvilineer ilişki bulunurken, kayba dair travmatik algı düzeyleri ile TSG düzeyleri arasında pozitif bir ilişki olduğu gözlemlenmiştir. Beklentilerin aksine, kayıp yaşayan kişilerde kişilik özellikleri ile TSG arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Baş etme stilleri incelendiğinde, problem odaklı baş etme, sosyal destek alma, dini yönden baş etme ve görmezden gelme baş etme stillerinin, TSG ile pozitif yönde anlamlı ilişkisi bulunmuştur. Yapılan hiyerarşik regresyon analizi sonucu, kayba yönelik travmatik algı düzeyinin, problem odaklı baş etme, dini yönden baş etme ve sosyal destek ile baş etme yollarının, TSG düzeylerindeki varyansın %32’sini açıkladığı bulunmuştur. Çalışmanın bulguları, sınırlılıkları ve kayıpların dönüştürücü gücü literatür ışığında tartışılmıştır.
Bu çalışmanın amacı ani kayıplar sonrası oluşabilecek travma sonrası gelişim (TSG) deneyimini incelemektir. Çalışmada, sosyo demografik özelliklerin, kayıp ve yas süreci ile ilgili faktörlerin, baş etme stilleri ve kişilik özelliklerinin, TSG üzerindeki etkisi ve yordayıcılık gücü araştırılmıştır. Çalışmaya, ani veya travmatik koşullar sebebiyle birinci dereceden akraba veya romantik partnerini kaybeden 132 kişi katılmıştır. Katılımcılar, yakınlarını 5 ile 17 ay arasındaki süreçte kaybetmiştir. Çalışmanın bulguları, katılımcıların cinsiyetinin ve kayıp üzerinden geçen zamanın TSG ve yas süreci üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu göstermiştir. Yas süreci ile ilgili faktörler incelendiğinde, yas yoğunluğu ile TSG arasında anlamlı bir kurvilineer ilişki bulunurken, kayba dair travmatik algı düzeyleri ile TSG düzeyleri arasında pozitif bir ilişki olduğu gözlemlenmiştir. Beklentilerin aksine, kayıp yaşayan kişilerde kişilik özellikleri ile TSG arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Baş etme stilleri incelendiğinde, problem odaklı baş etme, sosyal destek alma, dini yönden baş etme ve görmezden gelme baş etme stillerinin, TSG ile pozitif yönde anlamlı ilişkisi bulunmuştur. Yapılan hiyerarşik regresyon analizi sonucu, kayba yönelik travmatik algı düzeyinin, problem odaklı baş etme, dini yönden baş etme ve sosyal destek ile baş etme yollarının, TSG düzeylerindeki varyansın %32’sini açıkladığı bulunmuştur. Çalışmanın bulguları, sınırlılıkları ve kayıpların dönüştürücü gücü literatür ışığında tartışılmıştır.
