Yabancılar ve uluslararası koruma kanun’nun yasal belirlilik ilkesi konusunda Türk uygulamasına katkısı üzerine bir değerlendirme
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
ULUSAL HAKEMLİ UYUŞMAZLIK MAHKEMESİ DERGİSİ
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Özet: 2013 yılında yasalaşan Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun öncelikli hedefi, Türkiye’nin İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi önünde çok sayıda ihlal kararı ile karşılaşmasına neden olan yabancılar hukukuna ilişkin yasal çerçevenin çağdaş esaslara uygun ve şeffaf bir normatif yapıya kavuşturulmasıdır. Yasa’nın tüm hükümleri ile yürürlüğe girmesinin üzerinden yaklaşık olarak iki yıl geçmiş ve yargı kararları ve idari düzenleyici işlemler ile yerleşen yeni yasal çerçevenin değerlendirilmesi için uygun koşullar oluşmuştur. Bu çalışma yasanın öncelikli hedefi olan yabancılar hukukunda yasal belirlik ilkesini yerleştirmekte hangi oranda başarılı olduğunu tespit etmek ve bu noktadaki eksikliklerin giderilmesine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Avrupa Birliği sığınma ve göç müktesebatından önemli ölçüde esinlenen Yasa, hazırlık aşamasından itibaren, AB müktesebatının hareket eden bir hedef olması ve sorumluluk paylaşımı konusundaki olumsuz etkisi dolayısıyla standartları yerleştirmekte birtakım zorluklar ile karşılaşmıştır. Yasa pek çok çağdaş standardı barındırmasına karşılık, teşkilat ile ilgili olanlar dışındaki hükümlerin yönetmelikler ile hayata geçirilmesinin gecikmesi ve bu iki yıla yayılan süreçte, uygulamanın önceki sistemde olduğu gibi, erişilebilir olmayan genelgeler ile şekillenmesi yasal belirlilik ilkesi bakımından öngörülen amaca tam olarak ulaşılamamasına sebep olmuştur. Araştırma sonuçları, anılan dönemde yasal belirlilik ilkesi bakımından hayati önemde olan yargı kararlarınındaki tutarlılığın tam anlamıyla sağlanamamış olduğunu göstermektedir. Buna karşılık, Anayasa Mahkemesinin bu alanda bir içtihat mahkemesi olarak verdiği kararlar ile ağırlığını koymaya başlamış olması önümüzdeki dönemde tutarlılığın sağlanması bakımından olumlu bir gelişme olarak değerlendirilmiştir.
Abstract: Foreigners and International Protection Law adopted by the Turkish Parliament in April 2013 aimed at replacing the outdated legal framework on foreigners affairs, which had resulted in numerous violation orders before the European Court of Human Rights, with a transparent legal framework compatible with contemporary standards. It has been approximately two years since the Law came into force in its entirety, and therefore the conditions for an initial assessment of the legal framework have matured. In this regard, this article purports to assess to what extent the new Law succeeded in achieving legal certainty with regard to legal affairs of foreigners and to contribute to the compensation of the deficiencies thereof. The Law, which was greatly inspired by the European Union’s asylum and migration acquis, faced considerable difficulties in setting standards from the outset, due to the responsibility shifting and evolving nature of the European Union acquis. Although it contained many contemporary norms, it was somewhat short of achieving its aim regarding legal certainty, particularly due to the delays, that amounted to two years, in adopting the implementing regulations. This resulted in the practice being shaped by inaccessable directives of the Ministry of Interior as in the case of the earlier legal regime. Moreover, research of the case-law suggests that consistancy in court precedents, a vital condition of legal certainty, could not be achieved throughout this transitional period. On the other hand, the fact that the Constitutional Court has intervened in a number of cases brought before it through the individual complaint mechanism, is a positive sign for establishing legal certainty in the future
Abstract: Foreigners and International Protection Law adopted by the Turkish Parliament in April 2013 aimed at replacing the outdated legal framework on foreigners affairs, which had resulted in numerous violation orders before the European Court of Human Rights, with a transparent legal framework compatible with contemporary standards. It has been approximately two years since the Law came into force in its entirety, and therefore the conditions for an initial assessment of the legal framework have matured. In this regard, this article purports to assess to what extent the new Law succeeded in achieving legal certainty with regard to legal affairs of foreigners and to contribute to the compensation of the deficiencies thereof. The Law, which was greatly inspired by the European Union’s asylum and migration acquis, faced considerable difficulties in setting standards from the outset, due to the responsibility shifting and evolving nature of the European Union acquis. Although it contained many contemporary norms, it was somewhat short of achieving its aim regarding legal certainty, particularly due to the delays, that amounted to two years, in adopting the implementing regulations. This resulted in the practice being shaped by inaccessable directives of the Ministry of Interior as in the case of the earlier legal regime. Moreover, research of the case-law suggests that consistancy in court precedents, a vital condition of legal certainty, could not be achieved throughout this transitional period. On the other hand, the fact that the Constitutional Court has intervened in a number of cases brought before it through the individual complaint mechanism, is a positive sign for establishing legal certainty in the future
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Yasal Belirlilik, Şeffaflık, Hukuk Devleti, Uluslararası Koruma, Mülteci, Sığınma, İkincil Koruma, Geçici Koruma, Düzensiz Göçmenler, Sınır Dış, Anlaşmalı Evlilik, Yabancıların Temel Hakları, Legal certainty, transparency, rule of law, international protection, refugee, asylum, subsidiary protection, temporary protection, irregular migrants, Marriage of convenience, fundamental rights of foreigners
Kaynak
ULUSAL HAKEMLİ UYUŞMAZLIK MAHKEMESİ DERGİSİ
