Interaction structures in psychodynamic parent teletherapy sessions during the Covid-19 pandemic: Relations with parental reflective function and emotional dialogues
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: COVID-19 pandemic had adverse impacts on mental health of adults, parents, and children. However, the course of psychotherapy sessions during the pandemic is not known yet. The first aim of the present study was to examine collateral parent sessions in psychodynamic child and adolescent teletherapy during the COVID-19 pandemic. Parent sessions are examined by the exploration of interaction structures which refer to repetitive relational patterns between the therapist and client. Interaction structures are identified by using Psychotherapy Process Q-Set (PQS) which is used to reveal specific characteristics of the adult psychotherapy processes. Secondly, the current study investigated whether interaction structure scores vary according to differences in mother’s parental reflective functioning capacity which is defined as a parent’s ability to contain her own and her child’s mind and feelings. Lastly, the current study examined whether interaction structure scores vary according to differences in mother’s capacity to form and guide emotional dialogues which is referred as one of the most important factors that enable mothers and children to cope with stressful or traumatic events. 20 mothers and children who were applied to Istanbul Bilgi University Psychological Center participated in the study and session data included 38 sessions of 20 parent-therapist dyads. The data was collected via Psychotherapy Research Laboratory at Istanbul Bilgi University between April – September, 2020. Mothers’ reflective functioning capacity is assessed by Parental Reflective Functioning Questionnaire (PRF-Q) and capacity to form emotional dialogues is assessed by The Autobiographical Emotional Events Dialogue (AEED). Principal component analyses revealed four interaction structures in the psychotherapy processes of the mothers 1) Misattuned, distant, self-focused therapist with disconnected and misunderstood patient, 2) Sensitive and confident therapist with psychodynamic stance with expressive, independent, and confident patient, 3) Nondirective therapist with involved and introspective patient with positive expectations, 4) Supportive and accepting therapist with explorative patient. Results of the Mann Whitney-U and Kruskal-Wallis tests showed that there is not a significant difference in averaged scores of four interaction structures according to mother’s parental reflective functioning capacity and capacity to form and guide emotional dialogues. Interaction structures reveal psychodynamic features of parent sessions. Results of this study may help opening a newer page in understanding parent sessions. Also, this research could be a first step that help the understand the nature of teletherapy processes in COVID-19 pandemic.
ÖZET: Birçok çalışma COVID-19 küresel salgınının yetişkinlerin, ebeveynlerin ve çocukların ruh sağlığı üzerinde olumsuz etkileri olduğunu ortaya çıkardı. Bununla birlikte, küresel salgın sırasında psikoterapi seanslarının nasıl şekillendiği henüz bilinmemektedir. Bu çalışmanın ilk amacı, COVID-19 küresel salgını esnasında yapılan psikodinamik çocuk ve ergen terapi süreçlerindeki çevrimiçi ebeveyn seanslarını incelemektir. Çevrimiçi ebeveyn seansları terapist ve danışan arasındaki tekrarlayan ilişkisel örüntüleri niteleyen etkileşim yapılarının araştırılmasıyla incelenmiştir. Seanslar esnasında tekrarlayan ilişkisel örüntüler yetişkin psikoterapi süreçlerini araştırmak için kullanılan Psikoterapi Süreci Q-set (PQS) kullanılarak belirlenmiştir. İkinci olarak, bu çalışma, bir ebeveynin kendisinin ve çocuğunun zihnini ve duygularını fark etme ve anlama becerisi olarak tanımlanan, ebeveyn yansıtıcı işleyiş kapasitesindeki farklılıklara göre etkileşim yapıları arasında bir fark olup olmadığını araştırmıştır. Son olarak, bu çalışma, annelerin ve çocukların stresli veya travmatik olaylarla başa çıkmalarını sağlayan en önemli faktörlerden biri olarak adlandırılan duygusal diyalogları oluşturma ve yönlendirme kapasitesindeki farklılıklara göre etkileşim yapıları arasında bir fark olup olmadığını incelemiştir. Katılımcıları 20 anne ve çocuk ikilisi oluşturmaktadır. 20 anne-terapist ikilisinin gerçekleştirdiği 38 seans incelenmiştir. Annelerin yansıtıcı işleyiş kapasitesi Ebeveyn Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği (PRF-Q) ve duygusal diyaloglar oluşturma kapasitesi Otobiyografik Duygusal Olaylar Diyaloğu (AEED) ile değerlendirilmiştir. Temel bileşenler analizi yoluyla dört anlamlı etkileşim yapısı ortaya çıkmıştır: 1) Uzak, kopuk, kendine odaklanan terapist ve anlaşılamayan danışan, 2) Psikodinamik bir duruş sergileyen, hassas ve kendine güvenen terapist ve dışavurumcu, bağımsız ve kendine güvenen danışan, 3) Yönlendirici olmayan terapist ve olumlu beklentileri olan iç gözlemsel danışan, 4) Destekleyici ve kabul eden terapist ve kendini keşfedebilen danışan, tespit edilmiştir. Mann Whitney-U ve Kruskal-Wallis testlerinin sonuçları annenin ebeveyn yansıtıcı işleyiş kapasitesine ve duygusal diyaloglar oluşturma ve rehberlik etme kapasitesine göre dört etkileşim yapısının ortalama puanlarında anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Bu çalışmanın sonuçları, ebeveyn seanslarını anlamak açısından literatürde yeni bir sayfa açmıştır. Ayrıca, bu araştırma COVID-19 küresel salgını esnasında yapılan çevrimiçi psikoterapi seans süreçlerinin doğasını anlamak için atılan ilk adım olmuştur.
ÖZET: Birçok çalışma COVID-19 küresel salgınının yetişkinlerin, ebeveynlerin ve çocukların ruh sağlığı üzerinde olumsuz etkileri olduğunu ortaya çıkardı. Bununla birlikte, küresel salgın sırasında psikoterapi seanslarının nasıl şekillendiği henüz bilinmemektedir. Bu çalışmanın ilk amacı, COVID-19 küresel salgını esnasında yapılan psikodinamik çocuk ve ergen terapi süreçlerindeki çevrimiçi ebeveyn seanslarını incelemektir. Çevrimiçi ebeveyn seansları terapist ve danışan arasındaki tekrarlayan ilişkisel örüntüleri niteleyen etkileşim yapılarının araştırılmasıyla incelenmiştir. Seanslar esnasında tekrarlayan ilişkisel örüntüler yetişkin psikoterapi süreçlerini araştırmak için kullanılan Psikoterapi Süreci Q-set (PQS) kullanılarak belirlenmiştir. İkinci olarak, bu çalışma, bir ebeveynin kendisinin ve çocuğunun zihnini ve duygularını fark etme ve anlama becerisi olarak tanımlanan, ebeveyn yansıtıcı işleyiş kapasitesindeki farklılıklara göre etkileşim yapıları arasında bir fark olup olmadığını araştırmıştır. Son olarak, bu çalışma, annelerin ve çocukların stresli veya travmatik olaylarla başa çıkmalarını sağlayan en önemli faktörlerden biri olarak adlandırılan duygusal diyalogları oluşturma ve yönlendirme kapasitesindeki farklılıklara göre etkileşim yapıları arasında bir fark olup olmadığını incelemiştir. Katılımcıları 20 anne ve çocuk ikilisi oluşturmaktadır. 20 anne-terapist ikilisinin gerçekleştirdiği 38 seans incelenmiştir. Annelerin yansıtıcı işleyiş kapasitesi Ebeveyn Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği (PRF-Q) ve duygusal diyaloglar oluşturma kapasitesi Otobiyografik Duygusal Olaylar Diyaloğu (AEED) ile değerlendirilmiştir. Temel bileşenler analizi yoluyla dört anlamlı etkileşim yapısı ortaya çıkmıştır: 1) Uzak, kopuk, kendine odaklanan terapist ve anlaşılamayan danışan, 2) Psikodinamik bir duruş sergileyen, hassas ve kendine güvenen terapist ve dışavurumcu, bağımsız ve kendine güvenen danışan, 3) Yönlendirici olmayan terapist ve olumlu beklentileri olan iç gözlemsel danışan, 4) Destekleyici ve kabul eden terapist ve kendini keşfedebilen danışan, tespit edilmiştir. Mann Whitney-U ve Kruskal-Wallis testlerinin sonuçları annenin ebeveyn yansıtıcı işleyiş kapasitesine ve duygusal diyaloglar oluşturma ve rehberlik etme kapasitesine göre dört etkileşim yapısının ortalama puanlarında anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Bu çalışmanın sonuçları, ebeveyn seanslarını anlamak açısından literatürde yeni bir sayfa açmıştır. Ayrıca, bu araştırma COVID-19 küresel salgını esnasında yapılan çevrimiçi psikoterapi seans süreçlerinin doğasını anlamak için atılan ilk adım olmuştur.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
COVID-19 Pandemic, Teletherapy, Interaction Structure, Emotional Dialogues, Parental Reflective Function, COVID-19 Küresel Salgını, Çevrimiçi Terapi, Etkileşim Yapısı, Duygusal Diyaloglar, Ebeveyn Yansıtıcı İşleyiş Kapasitesi
