Relationship between preschool children’s behavioral problems and working mothers’ mentalization capacity and guilt feelings
Yükleniyor...
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: This study aims to contribute to child psychopathology by examining the relationships between preschool children’s behavioral problems, working mothers’ feelings of guilt and mentalization capacities. Participants of the study are 100 employed mothers of preschool children between 1 to 5 years of age. First, in order to ask for a voluntary participation, the participants were given an Informed Consent Form in which the information regarding the confidentiality. In this research, one demographic form and three different scales were used. Participants were presented with a survey package including The Demographic Form in order to gather background information about the participants. The Reflective Functioning Questionnaire (RFQ-Short Form) was used for measuring the levels of the mentalization, the Guilt and Shame Scale (GSS) was used for measuring participants’ level of shame, the Employment Related Guilt Scale (ERGS) was used for measuring participants’ level of work- related guilt and the Child Behavior Check List (CBCL) was used to measure children’s problematic behaviors.The first hypothesis of the present study predicted that there would be a positive association between mothers’ guilt and children’s perceived behavior problems. The second hypothesis was that mothers’ RF would be negatively associated with children’s behavior problems. The third hypothesis predicted that mothers’ reflective functioning (assessed with RFQ-Short Form) would moderate the association between mothers’ guilt scores (assessed with GSS) and children’s behavior problems (assessed with CBCL). In order to test the hypotheses, multiple regression and moderation analysis were conducted. Moderated regression analyses with two steps were conducted separately for internalizing and externalizing problems. Findings revealed that the regression model predicting child’s internalizing behavioral problems was significant and higher scores in reflective functioning (RF) were associated with lower scores in children’s internalizing and externalizing problems reported by mothers. Contrary to expectations, higher guilt scores are associated with lower scores in children’s internalizing problems. The third hypothesis suggested that mentalization will moderate the association between mothers’ guilt and children’s perceived behavioral problems. In this study,mentalization was a significant moderator for externalizing problems. Limitations of the study and recommendations for future research were discussed.
ÖZET: Bu çalışmanın temel amacı anaokulu çağındaki çocuğun davranış problemleri, annenin mentalizasyon kapasitesi, ve çalışan annenin suçluluk duygusu arasındaki bağlantıların incelenmesidir. Bu amaçları gerçekleştirmek için, araştırmaya anaokulu çağında çocuğu olan 100 çalışan anne katılmıştır. Demografik bilgi formu, Suçluluk ve Utanç Ölçeği, Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği, Çalışmaya Bağlı Duyulan Suçluluk Ölçeği ve Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği uygulanmıştır. Annenin mentalizasyon kapasitesi ve suçluluğunun çocuğun algılanan davranış problemlerine etkisini belirlemek amacıyla çoklu regresyon ve moderasyon analizleri uygulanmıştır. Araştırmanın hipotezleri şu şekildedir; (1) Çalışan annelerin suçluluk ölçeğindeki puanı arttıkça çocukta algılanan davranış problemlerinin artması beklenmektedir. (2) Mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annenin (Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği ile ölçülen) çocuğunda algılanan davranış problemlerinin azalması beklenmektedir. (3) Mentalizasyon kapasitesi düşük olan annenin suçluluk duygusu (Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile ölçülen) ve çocuğun davranış problemleri arasında pozitif ilişki beklenirken mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annenin suçluluk duygusu ve çocuğun davranış problemleri arasında negatif bir ilişki beklenmektedir. (4) Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile Çalışmaya Bağlı Duyulan Suçluluk Ölçeği arasında doğru orantılı bir ilişki öngörülmektedir. Sonuçlar, mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annelerin çocuklarında gözlemlenen içeyönelim sorunlarının azaldığını doğrulamaktadır. Annenin yüksek mentalizasyon kapasitesi ve çocuğun dışayönelim sorunlarının azalmasında ise pozitif ilişki oldukça yakındır. Annenin suçluluk duygusu ve çocuğun davranış problemleri arasında ise beklenenden ters bir ilişki olduğu görülmüştür. Annenin suçluluk duygusu arttıkça çocuğun problemli davranışlarında azalma olduğu saptanmıştır. Mentalizasyon kapasitesi düşük olan annenin suçluluk duygusu yükseldikçe çocuğun dışa dönük davranış problemlerinde azalma görülmüştür. Son olarak araştırmada kullanılan Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile Çalışmaya Bağlı Suçluluk Ölçeği arasında bir ilişki bulunamamıştır. Çalışmanın kısıtlılıkları ve gelecek araştırmalar için öneriler tartışılmıştır.
ÖZET: Bu çalışmanın temel amacı anaokulu çağındaki çocuğun davranış problemleri, annenin mentalizasyon kapasitesi, ve çalışan annenin suçluluk duygusu arasındaki bağlantıların incelenmesidir. Bu amaçları gerçekleştirmek için, araştırmaya anaokulu çağında çocuğu olan 100 çalışan anne katılmıştır. Demografik bilgi formu, Suçluluk ve Utanç Ölçeği, Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği, Çalışmaya Bağlı Duyulan Suçluluk Ölçeği ve Çocuk Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği uygulanmıştır. Annenin mentalizasyon kapasitesi ve suçluluğunun çocuğun algılanan davranış problemlerine etkisini belirlemek amacıyla çoklu regresyon ve moderasyon analizleri uygulanmıştır. Araştırmanın hipotezleri şu şekildedir; (1) Çalışan annelerin suçluluk ölçeğindeki puanı arttıkça çocukta algılanan davranış problemlerinin artması beklenmektedir. (2) Mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annenin (Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği ile ölçülen) çocuğunda algılanan davranış problemlerinin azalması beklenmektedir. (3) Mentalizasyon kapasitesi düşük olan annenin suçluluk duygusu (Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile ölçülen) ve çocuğun davranış problemleri arasında pozitif ilişki beklenirken mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annenin suçluluk duygusu ve çocuğun davranış problemleri arasında negatif bir ilişki beklenmektedir. (4) Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile Çalışmaya Bağlı Duyulan Suçluluk Ölçeği arasında doğru orantılı bir ilişki öngörülmektedir. Sonuçlar, mentalizasyon kapasitesi yüksek olan annelerin çocuklarında gözlemlenen içeyönelim sorunlarının azaldığını doğrulamaktadır. Annenin yüksek mentalizasyon kapasitesi ve çocuğun dışayönelim sorunlarının azalmasında ise pozitif ilişki oldukça yakındır. Annenin suçluluk duygusu ve çocuğun davranış problemleri arasında ise beklenenden ters bir ilişki olduğu görülmüştür. Annenin suçluluk duygusu arttıkça çocuğun problemli davranışlarında azalma olduğu saptanmıştır. Mentalizasyon kapasitesi düşük olan annenin suçluluk duygusu yükseldikçe çocuğun dışa dönük davranış problemlerinde azalma görülmüştür. Son olarak araştırmada kullanılan Suçluluk ve Utanç Ölçeği ile Çalışmaya Bağlı Suçluluk Ölçeği arasında bir ilişki bulunamamıştır. Çalışmanın kısıtlılıkları ve gelecek araştırmalar için öneriler tartışılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Mentalization, Employment Related Guilt, Guilt, Child, Parenting, Zihinselleştirme, Suçluluk, Çalışmaya Bağlı Suçluluk, Ebeveynlik, Çocuk