Hala zamanımız var mı? Bernard Stiegler’in bireyleşme sahnesinde ben, biz ve onlar
Yükleniyor...
Tarih
2022-09-30
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ÖZET: Stiegler, entropi üreten bir süreç olarak Antroposenin içinde bulunduğumuz mevcut durumu anlamak için tek başına yeterli olmadığı-nı, yaşamın negatif entropi üretme gücünün de bulunduğunu düşünür. Negantropik güçlerin anlaşılabilmesi için ise insanın, biyolojik organların yanında teknik organlar ve sosyal organizasyonlarla da birlikte bireyleştiğinin başka bir deyişle, insanın organolojik bir varlık olduğunun ortaya konulması gerekmektedir. Teknikle insan arasındaki ilişkinin tek taraflı olduğunun düşünülmesi tekniğin bireyleşmedeki rolünü görünmez hale getirmektedir. Bu çalışmada Stiegler’in, Heidegger ve Simondon’un felsefelerinden hareketle nasıl bir bireyleşme sahnesi kurmaya çalıştığı incelenmiştir. Stiegler’e göre Simondon, teknik dışsallaştırma yoluyla kurulan birey-ön-cesi alanı ortaya çıkarmakta başarılı olsa da bireysizleşme üzerinde yeterince durmamıştır. Stiegler bu eksiği Heidegger’in Varlık ve Zaman’daki herkes (das Man, the they) kavramsallaştırmasında tamamlayabileceğimizi düşünür.
ABSTRACT: Stiegler thinks that the Anthropocene as an entropy-producing process alone is not enough to understand the current situation we are in; life also has the power to produce negative entropy. In order to understand negentropic forces, it is necessary to demonstrate that human beings are individuated with technical organs and social organizations in addition to biological organs, in other words, that they are organological beings. The idea that the relationship between technique and human beings is one-sided renders the role of technique in individuation invisible. This study examines how Stiegler attempts to construct a scene of individuation based on the philosophies of Heidegger and Simondon. According to Stiegler, although Simondon succeeds in revealing the pre-individual field established through technical externalization, he does not dell enough on deindividuation. Stiegler thinks that we can fill this gap with Heidegger’s conceptualization of the they (das Man) in Being and Time.
ABSTRACT: Stiegler thinks that the Anthropocene as an entropy-producing process alone is not enough to understand the current situation we are in; life also has the power to produce negative entropy. In order to understand negentropic forces, it is necessary to demonstrate that human beings are individuated with technical organs and social organizations in addition to biological organs, in other words, that they are organological beings. The idea that the relationship between technique and human beings is one-sided renders the role of technique in individuation invisible. This study examines how Stiegler attempts to construct a scene of individuation based on the philosophies of Heidegger and Simondon. According to Stiegler, although Simondon succeeds in revealing the pre-individual field established through technical externalization, he does not dell enough on deindividuation. Stiegler thinks that we can fill this gap with Heidegger’s conceptualization of the they (das Man) in Being and Time.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Negantropi, teknik, zaman, bireyleşme, organoloji, Negantropy, technics, time, individuation, organology
Kaynak
Reflektif: Sosyal Bilimler Dergisi
