Melancholy as a theme in Giorgio de Chirico's early metaphysical paintings (1910-1915)
Yükleniyor...
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: In this thesis, I will examine how melancholia, which has been characterized in different ways throughout the ages, was handled as a theme in the pre-1915 metaphysical paintings of Greek-born Italian painter Giorgio de Chirico, in particular, the origins of the iconographic elements he used in the works of this period. I will discuss them within the framework of his personal life history, chronic illnesses, and the effect of two important names who had influenced his art both visually and intellectually, Arnold Böcklin and Friedrich Nietzsche. De Chirico described himself as a melancholic, and we see the huge impact of melancholy on his art. The visual grammar of the artist's metaphysical paintings is quite unique. Thanks to this visual metaphysical language, we can see that he created both melancholic and enigmatic atmosphere in his works. In order to create this atmosphere, he used many iconographic elements. As a result of the examinations, we see that the source of these iconographic elements is sometimes his own personal history, sometimes the influence of Böcklin but mostly Nietzsche. In addition to his admiration and passion for Nietzsche, de Chirico also saw himself as the substitute for him and his bond with Nietzsche accompanied him throughout his life. So we can say that de Chirico's depictions of melancholy have a peerless place in the history of art. However, we should add that it is very difficult to interpret the works of the painter without knowing the factors that constitute the personal history, artistic and philosophical background of the artist.
ÖZET: Bu tezde çağlar boyunca farklı şekillerde nitelendirilmiş melankolinin bir tema olarak Yunanistan doğumlu, İtalyan ressam Giorgio de Chirico’nun 1915 öncesi metafizik resimler olarak adlandırılan eserlerinde nasıl ele alındığı incelenecektir. Özellikle bu dönem içerisinde yapmış olduğu eserlerde kullandığı ikonografik ögelerin altında yatan nedenler değerlendirilecektir. Bu ögeler, Giorgio de Chirico’nun kişisel hayat öyküsünün yanısıra geçirdiği kronik hastalıklar ve ayrıca sanatını hem görsel hem de entellektüel açıdan etkilemiş olan önemli iki isim Arnold Böcklin ve Friedrich Nietzsche çerçevesinde ele alınacaktır. Kendisini melankolik olarak betimleyen de Chirico’nun ürettiği eserlerde melankolik etkinin oldukça baskın olduğu görülmektedir. Ressamın bu çalışmada incelenen metafizik resimlerinin görsel grameri ise oldukça benzersizdir. Oluşturduğu bu görsel metafizik dil sayesinde eserlerine hem melankolik hem de muammalı bir atmosfer kattığı görülmüştür. Bu ögelerin altında kimi zaman kendi kişisel tarihinden izler bulunurken, bazen Böcklin ve büyük ölçüde de Nietzsche etkisi hissedilmektedir. De Chirico’nun Nietzsche’ye olan hayranlığı ve tutkusunun yanısıra, kendisini Nietzsche’nin tezahürü olarak gördüğü de karşımıza çıkmaktadır ve kurduğu bu bağ ömrü boyunca ressama eşlik etmiştir. Bu bilgiler ışığında, de Chirico’nun melankoli betimlemelerinin sanat tarihinde benzersiz bir yere sahip olduğunu görülmektedir. Lakin ressamın kişişel tarihi, sanatsal ve felsefi altyapısını oluşturan etmenlerin bilinmeden eserlerini yorumlamanın oldukça zor olduğu da ortaya çıkmaktadır.
ÖZET: Bu tezde çağlar boyunca farklı şekillerde nitelendirilmiş melankolinin bir tema olarak Yunanistan doğumlu, İtalyan ressam Giorgio de Chirico’nun 1915 öncesi metafizik resimler olarak adlandırılan eserlerinde nasıl ele alındığı incelenecektir. Özellikle bu dönem içerisinde yapmış olduğu eserlerde kullandığı ikonografik ögelerin altında yatan nedenler değerlendirilecektir. Bu ögeler, Giorgio de Chirico’nun kişisel hayat öyküsünün yanısıra geçirdiği kronik hastalıklar ve ayrıca sanatını hem görsel hem de entellektüel açıdan etkilemiş olan önemli iki isim Arnold Böcklin ve Friedrich Nietzsche çerçevesinde ele alınacaktır. Kendisini melankolik olarak betimleyen de Chirico’nun ürettiği eserlerde melankolik etkinin oldukça baskın olduğu görülmektedir. Ressamın bu çalışmada incelenen metafizik resimlerinin görsel grameri ise oldukça benzersizdir. Oluşturduğu bu görsel metafizik dil sayesinde eserlerine hem melankolik hem de muammalı bir atmosfer kattığı görülmüştür. Bu ögelerin altında kimi zaman kendi kişisel tarihinden izler bulunurken, bazen Böcklin ve büyük ölçüde de Nietzsche etkisi hissedilmektedir. De Chirico’nun Nietzsche’ye olan hayranlığı ve tutkusunun yanısıra, kendisini Nietzsche’nin tezahürü olarak gördüğü de karşımıza çıkmaktadır ve kurduğu bu bağ ömrü boyunca ressama eşlik etmiştir. Bu bilgiler ışığında, de Chirico’nun melankoli betimlemelerinin sanat tarihinde benzersiz bir yere sahip olduğunu görülmektedir. Lakin ressamın kişişel tarihi, sanatsal ve felsefi altyapısını oluşturan etmenlerin bilinmeden eserlerini yorumlamanın oldukça zor olduğu da ortaya çıkmaktadır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Giorgio de Chirico, Melankoli, Metafizik Resim, Muamma, Ariadne, Melancholy, Metaphysical Painting, Enigma
