Parent-child co-sleeping in young Turkish children
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: This study aims to examine parent-child co-sleeping in young Turkish children. In this study, the relationships between the children's sleeping arrangements with the maternal attitudes towards sleeping arrangements, the mother's attachment security, the mother's anxiety level, and the child's temperament characteristics were investigated. Moreover, the 18-48 months old children’s sleep practices and their mothers' perception of sleep problems in the different sleeping arrangements were examined. An online survey link was reached to the parents via social media and the kindergarten communities. Participants who volunteered to participate in the study filled the Demographic Form, The Sleep Practices Questionnaire, The Parental Sleep Attitude Scale (PSAS), and The Experiences in Close Relationships-Revised (ECR-R), The State-Trait Anxiety Inventory (STAI I-II), the Activity Level, Fear, Frustration, Soothability and Perceptual Sensitivity subscales from The Early Childhood Behavior Questionnaire-Short Form (ECBQ). The responses of 1055 mothers who had 18-48 months old children were analyzed for the study. The co-sleeping rate was found to be 69% in young Turkish children. Many reactive co-sleeping children were early co-sleepers which indicated a different manifestation of reactive co-sleeping. Mothers of intentional co-sleeping children differed in their attitudes towards sleeping arrangements. They favored bedsharing more than mothers of reactive co-sleeping and mothers of solitary sleeping children. Extended breastfeeding was more common in intentional co- sleeping children’s mothers. Mothers of reactive co-sleeping children had higher anxiety levels, higher attachment anxiety, higher attachment avoidance than mothers of intentional co- sleeping children and mothers of solitary sleeping children. They also reported more difficult temperament, and they perceived more sleep problems than the mothers of intentional co-sleeping children and the mothers of solitary sleeping children. Co-sleeping children’s mothers reported that they received criticism more frequently than solitary sleeping children’s mothers. The findings were discussed in terms of cultural and individual factors.
ÖZET: Bu çalışmanın amacı, yaşı 18-48 ay arasında değişen çocukların ebeveynleri ile birlikte ya da ayrı uyumalarının, annelerin birlikte ve ayrı uyuma hakkındaki tutumları, annelerin bağlanma kaygı ve kaçınması, annelerin kaygı düzeyi ve çocukların mizaç özellikleri ile ilişkisini incelemektir. Ayrıca, çocukların uykuya geçiş alışkanlıklarını ve annelerinin çocuklardaki uyku problemi algısını incelenmiştir. Katılımcılara sosyal medya ve anaokulları aracılığıyla çevirmiçi anket ulaşıltırılmıştır. Katılımcılar demografik formu, Uyku Alışkanlıkları Anketi’ni, Ebeveyn Uyku Tutum Ölçeği’ni, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri’ni (YİYE-2), Durumluk–Sürekli Kaygı Envanteri’ni (DSKÖ I - II) ve Erken Çocukluk Dönemi Davranış Anketi Kısa Formu’ndan Aktivite Düzeyi, Korku, Kızgınlık/Hayal Kırıklığı, Azalan Tepki/Sakinleşme ve Algısal Hassasiyet alt ölçeklerini yanıtlamışlardır. 18-48 ay yaş aralığında çocukları için anketi dolduran 1055 annenin yanıtları çalışmada değerlendirilmiştir. Çocuklarda birlikte uyuma oranının %69 olduğu görülmüştür. Birlikte uyuma, ebeveynlerin tercih ettiği, istemli birlikte uyuma ve ebeveyn tarafından tercih edilmeyen, tepkisel birlikte uyuma olarak iki grupta incelenmiştir. Birçok tepkisel birlikte uyuyan çocuğun, önceki bazı araştırmalardan farklı olarak ilk yıldan beri birlikte uyuduğu görülmüştür. İstemli olarak birlikte uyuyan annelerin birlikte uyumaya dair olumlu tutumları diğer annelere göre yüksek, ayrı uyumaya dair olumlu tutumları ise diğer annelere göre daha düşük olarak bulunmuştur. İstemli birlikte uyuyan çocukların annelerinde uzun süreli emzirme tepkisel birlikte uyuyan çocukların ve ayrı uyuyan çocukların annelerine göre daha yüksek sıklıkla rapor edilmiştir. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların annelerinin kaygı düzeyi, bağlanma kaygı ve kaçınma puanları istemli birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocukların annelerine göre yüksek olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların korku, kızgınlık/hayal kırıklığı, aktivite düzeyi puanları istemli birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocuklara göre yüksek olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların azalan tepki/sakinleşme puanları tepkisel birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocuklara göre düşük olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların annelerde uyku problem algılama sıklığı daha yüksektir. Bu bulgular, birlikte uyumanın istemli ve tepkisel olarak ayrılarak incelenmesinin önemini göstermekte, çocukların birlikte ve ayrı uyumaları ile ilişkili psikolojik etmenler hakkında bilgi vermektedir. Bulgular bireysel psikolojik etmenler ve kültür bağlamında tartışılmıştır.
ÖZET: Bu çalışmanın amacı, yaşı 18-48 ay arasında değişen çocukların ebeveynleri ile birlikte ya da ayrı uyumalarının, annelerin birlikte ve ayrı uyuma hakkındaki tutumları, annelerin bağlanma kaygı ve kaçınması, annelerin kaygı düzeyi ve çocukların mizaç özellikleri ile ilişkisini incelemektir. Ayrıca, çocukların uykuya geçiş alışkanlıklarını ve annelerinin çocuklardaki uyku problemi algısını incelenmiştir. Katılımcılara sosyal medya ve anaokulları aracılığıyla çevirmiçi anket ulaşıltırılmıştır. Katılımcılar demografik formu, Uyku Alışkanlıkları Anketi’ni, Ebeveyn Uyku Tutum Ölçeği’ni, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri’ni (YİYE-2), Durumluk–Sürekli Kaygı Envanteri’ni (DSKÖ I - II) ve Erken Çocukluk Dönemi Davranış Anketi Kısa Formu’ndan Aktivite Düzeyi, Korku, Kızgınlık/Hayal Kırıklığı, Azalan Tepki/Sakinleşme ve Algısal Hassasiyet alt ölçeklerini yanıtlamışlardır. 18-48 ay yaş aralığında çocukları için anketi dolduran 1055 annenin yanıtları çalışmada değerlendirilmiştir. Çocuklarda birlikte uyuma oranının %69 olduğu görülmüştür. Birlikte uyuma, ebeveynlerin tercih ettiği, istemli birlikte uyuma ve ebeveyn tarafından tercih edilmeyen, tepkisel birlikte uyuma olarak iki grupta incelenmiştir. Birçok tepkisel birlikte uyuyan çocuğun, önceki bazı araştırmalardan farklı olarak ilk yıldan beri birlikte uyuduğu görülmüştür. İstemli olarak birlikte uyuyan annelerin birlikte uyumaya dair olumlu tutumları diğer annelere göre yüksek, ayrı uyumaya dair olumlu tutumları ise diğer annelere göre daha düşük olarak bulunmuştur. İstemli birlikte uyuyan çocukların annelerinde uzun süreli emzirme tepkisel birlikte uyuyan çocukların ve ayrı uyuyan çocukların annelerine göre daha yüksek sıklıkla rapor edilmiştir. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların annelerinin kaygı düzeyi, bağlanma kaygı ve kaçınma puanları istemli birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocukların annelerine göre yüksek olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların korku, kızgınlık/hayal kırıklığı, aktivite düzeyi puanları istemli birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocuklara göre yüksek olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların azalan tepki/sakinleşme puanları tepkisel birlikte uyuyan ve ayrı uyuyan çocuklara göre düşük olarak bulunmuştur. Tepkisel birlikte uyuyan çocukların annelerde uyku problem algılama sıklığı daha yüksektir. Bu bulgular, birlikte uyumanın istemli ve tepkisel olarak ayrılarak incelenmesinin önemini göstermekte, çocukların birlikte ve ayrı uyumaları ile ilişkili psikolojik etmenler hakkında bilgi vermektedir. Bulgular bireysel psikolojik etmenler ve kültür bağlamında tartışılmıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
children, sleep, co-sleeping, sleeping arrangements, adult attachment, çocuklar, uyku, birlikte uyuma, uyku düzenlemeleri, yetişkin bağlanması
