Moving beyond the spear: Nomadland and Meek's Cutoff as carrier bag stories
Küçük Resim Yok
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu tez, Kelly Reichardt'ın 'Meek's Cutoff' (2010) ve Chloe Zhao'nun 'Nomadland' (2020) filmlerini, Ursula Le Guin'in "The Carrier Bag Theory of Fiction" denemesiyle ilişkilendirerek incelemektedir. Le Guin'in, kökleri erken dönem av anlatılarına dayanan eril, doğrusal zamanlı, çatışması bol anlatılar yerine birbirine bağlanan ve çoklu seslere odaklanan çuval anlatısına yaptığı vurgu, bu çalışmanın çerçevesini oluşturmaktadır. Çalışma, ilk olarak ekoloji, edebiyat, resim, pedagoji ve film gibi alanlarda çuval anlatısının nasıl metafor ya da metodoloji olarak kullanılabileceğini ele alır. Daha sonra yukarıda adı geçen filmlerin tema, konu ve hikaye anlatım araçlarıyla, anlatıyı bir taşıma çantası biçiminde nasıl inşa ettiklerini göstermeyi amaçlar. Bunu desteklemek için filmlerin yavaş geçen zamanına, sinematografi ve mizansen gibi estetik stratejilerine, Western türüne dair bir çerçeve sunarak farklı teorisyen ve sinema yazarlarının fikrinden faydalanır. Tez, 'Meek's Cutoff' filminde yer alan çoklu ve marjinalize edilmiş karakterlere, çatışmasını büyük zaferler değil gündelik hayat üzerine kuran hikayesine ve yavaş sinema estetiğine odaklanır. Genellikle tek kahramanlı, fetih ve işgal üzerine kurulu Western türünün geleneksel kodlarını nasıl eğip büktüğü mercek altına alınır. Ayrıca çalışma, çuvalı dokuyan kadın toplayıcılar metaforundan yola çıkarak filmin biçiminde bir dokuma süreci olduğunu ortaya koyuyor. Benzer şekilde, bu tez, 'Nomadland' filminin doğrusal değil döngüsel zamansallığına, merkezi olmayan göçebe karakterlere ve onların gündelik hayatlarına, direniş pratiklerine odaklanmaktadır. Göçebelerin merkezsizliğiyle çuval anlatısı konseptindeki olası karşılaşmalara alan açan, sabit olmayan akışkanlığı arasında bir bağ kurulur. Kırılganlaşıtırılan göçebelerin direnişini, dayanışmasını, Le Guin'in pasifize edilen, hikayenin öznesi olmayanları çuval anlatısıyla bir araya getirişi birlikte düşünülmektedir. Kısacası bu tez, her iki filmin çuval anlatısını nasıl pratik ettiğini göstermeyi amaçlar. Filmlerde, geleneksel erkek egemen hikaye anlatımından kasıtlı bir kayma olduğunu gösteren belirli sahneler, karakterler ve estetik seçimler incelenmektedir. Gündelik anlara ve 'öteki' perspektiflere öncelik vererek, hikaye anlatım normlarını yeniden çerçevelemeyi, açık uçlu ve alternatif olasılıkları göstermeyi hedeflemektedir.
This thesis examines Kelly Reichardt's 'Meek's Cutoff' (2010) and Chloe Zhao's 'Nomadland' (2020) in relation to Ursula Le Guin's essay, "The Carrier Bag Theory of Fiction." Le Guin's emphasis on the carrier bag narrative, which focuses on interconnected and multiple voices rather than masculine, linear-time, conflict-ridden narratives rooted in early hunting narratives, forms the framework of this study. The study first considers how the carrier bag narrative can be used as a metaphor or methodology in fields such as ecology, literature, painting, pedagogy, and film. It then aims to show how the films construct the narrative in the form of a carrier bag through theme, subject matter, and storytelling devices. In support of this, it draws on the ideas of various theorists and film scholars, providing a framework for the slow passage of time, aesthetic strategies such as cinematography and mise-en-scène, and the Western genre. The thesis focuses on the multiple and marginalized characters in 'Meek's Cutoff,' its storyline that builds conflict on everyday life rather than great victories, and its slow cinema aesthetic. It examines how the film bends and twists the traditional codes of the Western genre, which are usually based on conquest and occupation with a single male hero. The study also reveals that the film is a weaving process in the form of the metaphor of female gatherers weaving the sack. Likewise, this thesis focuses on the temporality of the film 'Nomadland,' which is cyclical rather than linear, on the decentralized nomadic characters and their everyday lives and practices of resistance. Here, a link is established between the decentralization of nomads and the unfixed fluidity of Le Guin's concept of the carrier bag narrative, opening space for possible encounters. The resistance and solidarity of precarious nomads are considered, along with Le Guin's ability to unite those who are pacified and not subjects of the story through the carrier bag narrative. In short, this thesis aims to demonstrate how both films practice the carrier bag narrative. It examines specific scenes, characters, and aesthetic choices in the films that demonstrate a deliberate shift away from traditional masculinist storytelling. By prioritizing everyday moments and 'other' perspectives, it aims to reframe storytelling norms and show open-ended and alternative possibilities.
This thesis examines Kelly Reichardt's 'Meek's Cutoff' (2010) and Chloe Zhao's 'Nomadland' (2020) in relation to Ursula Le Guin's essay, "The Carrier Bag Theory of Fiction." Le Guin's emphasis on the carrier bag narrative, which focuses on interconnected and multiple voices rather than masculine, linear-time, conflict-ridden narratives rooted in early hunting narratives, forms the framework of this study. The study first considers how the carrier bag narrative can be used as a metaphor or methodology in fields such as ecology, literature, painting, pedagogy, and film. It then aims to show how the films construct the narrative in the form of a carrier bag through theme, subject matter, and storytelling devices. In support of this, it draws on the ideas of various theorists and film scholars, providing a framework for the slow passage of time, aesthetic strategies such as cinematography and mise-en-scène, and the Western genre. The thesis focuses on the multiple and marginalized characters in 'Meek's Cutoff,' its storyline that builds conflict on everyday life rather than great victories, and its slow cinema aesthetic. It examines how the film bends and twists the traditional codes of the Western genre, which are usually based on conquest and occupation with a single male hero. The study also reveals that the film is a weaving process in the form of the metaphor of female gatherers weaving the sack. Likewise, this thesis focuses on the temporality of the film 'Nomadland,' which is cyclical rather than linear, on the decentralized nomadic characters and their everyday lives and practices of resistance. Here, a link is established between the decentralization of nomads and the unfixed fluidity of Le Guin's concept of the carrier bag narrative, opening space for possible encounters. The resistance and solidarity of precarious nomads are considered, along with Le Guin's ability to unite those who are pacified and not subjects of the story through the carrier bag narrative. In short, this thesis aims to demonstrate how both films practice the carrier bag narrative. It examines specific scenes, characters, and aesthetic choices in the films that demonstrate a deliberate shift away from traditional masculinist storytelling. By prioritizing everyday moments and 'other' perspectives, it aims to reframe storytelling norms and show open-ended and alternative possibilities.
Açıklama
Lisansüstü Programlar Enstitüsü, Film ve Televizyon Ana Bilim Dalı, Film ve Televizyon Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
