Curating contemporary miniature aesthetics of temporality and gender politics
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: Miniature painting is a book illustration that visualizes a following text in a narrative style. Concerning its formal characteristics, the main source of the most common definition of miniature is still the attitude that considers the evolution of miniature painting along the axes of Western naturalistic and mimetic theories. Opposed to central perspective rules and singular viewpoint of Western painting, miniature aesthetics is shaped by multiple perspectives and different vanishing points. This thesis intends to form a frame of the cultural context in which “miniature aesthetics” resurfaced in contemporary art. It addresses the aesthetics of the politics of temporality and gender by contrasting miniature aesthetics and the perspectival paradigm. The study conceptualizes how the lack of perspective in miniature aesthetics coincides with the way femininity is culturally constructed through lack. Through this work, I expand on the question of gender by suggesting that feminine writing can inform the formation of new subjectivities. Orientalism thinks East as a timeless geography which is exclusive of historicity. I engage with the historical and social construction: “timeless Orient” as a productive act and subvert it as a tool to critique the Eurocentric temporalization. Miniature aesthetics’ multi-perspectival structure opposes to perspective’s organization of one-centered space which represents the line of progress and coincides with modernity’s future oriented understanding of historical time. In this context, the notion of contemporary gains a politico-cultural importance beyond its temporal significance. Following Giorgio Agamben, I assert that being contemporary means adopting a critical approach towards one’s own time. Thereafter, I discuss how contemporary miniature aesthetics is an exploration of multiplicity and its temporal condition by examining how “contemporary miniature” was contextualized in the framework of large-scale exhibitionary formats. By doing so, I discuss miniature aesthetics’ anachronic relation with contemporary and its potential meanings for the theory of curating. Finally, I curate a hypothetical exhibition entitled Shirin by engaging with the concept of curatography. I focus on the textual; poetical and architectural; ornamental aspects of miniature aesthetics in the contemporary works of women artists. I argue that artists’ engagement with ornamentation is an alternative way to write. As opposed to rigid geometry of perspective, the geometrical structure of ornamentation allows poetry and architecture to replace each other through their rhythmic character. Moreover, by debating my curatorial selection, concepts and methods of installation I explore what curatorial activism means.
ÖZET: Minyatür, yer aldığı metni kendine özgü bir anlatım biçimiyle görselleştiren kitap resmidir. Günümüzde minyatürün biçimsel tanımı hala Batı’nın natüralist ve mimetik kuramları üzerinden yapılmaktadır. Batı resminin merkezi perspektif kurallarının ve tekil bakış açısının aksine minyatür estetiği, çoklu perspektifler ve farklı ufuk noktaları ile şekillenir. Bu tezin amacı güncel sanatta “minyatür estetiğinin” yeniden ortaya çıktığı kültürel bağlamın bir çerçevesini çizmektir. Tez, minyatür estetiği ile perspektif paradigmasını karşılaştırarak zamansallık ve cinsiyet politikalarının estetiğine odaklanır. Bu tezde, minyatür estetiğindeki perspektif eksikliğinin, kadınlığın kültürel olarak eksiklik yoluyla inşa edilme biçimiyle örtüştüğünü iddia ediyor ve eksikliği kavramsallaştırıyorum. Bununla birlikte, kadınlık yazının yeni öznelliklerin oluşumunu tetikleyebileceğini öne sürerek toplumsal cinsiyet üzerine düşünüyorum. Oryantalizm, Doğu'yu tarihselliğin dışında, zamansız bir coğrafya olarak düşünür. Tarihsel ve sosyal bir yapı olan “zamansız Doğu” kavramını altüst ederek, Avrupa merkezli zamansallığı eleştirmek için bir araç olarak kullanıyorum. Minyatür estetiğinin çok perspektifli yapısı, modernitenin ilerlemeci tarihsel zaman anlayışıyla örtüşen tek merkezli mekân organizasyonuna karşı çıkar. Bu bağlamda, güncel kavramı, zamansal öneminin ötesinde bir politik-kültürel önem kazanır. Giorgio Agamben'e atıfla, güncel olmanın kişinin kendi zamanına karşı eleştirel bir yaklaşım benimsemek anlamına geldiğini ileri sürüyorum. Daha sonra, güncel minyatür estetiğinin nasıl çokluğun ve zamansal koşullarının bir keşfi olduğunu tartışıyor ve büyük ölçekli sergilerin "güncel minyatürü” hangi bağlamlarda sergilediğini inceliyorum. Bu yolla, minyatür estetiğin güncel ile kurduğu anakronik ilişkinin küratöryel teori için potansiyel anlamlarını tartışıyorum. Son olarak, küratografi kavramına odaklanarak Shirin adlı varsayımsal bir serginin küratörlüğünü yapıyorum. Kadın sanatçıların güncel sanat eserlerinde minyatür estetiğinin metinsel; şiirsel ve mimari; süsleyici özelliklerine odaklanıyorum. Sanatçıların süsleme ile uğraşmasının alternatif bir yazma yöntemi olduğunu savunuyorum. Katı perspektif geometrisinin aksine, süslemenin geometrik yapısı ritmik bir ortaklığa sahip şiir ve mimarinin birbirinin yerine geçmesine izin verir. Ayrıca küratöryel seçimlerimi, kavramları ve yerleştirme yöntemlerini tartışarak, küratöryel aktivizmin ne anlama geldiğini soruyorum.
ÖZET: Minyatür, yer aldığı metni kendine özgü bir anlatım biçimiyle görselleştiren kitap resmidir. Günümüzde minyatürün biçimsel tanımı hala Batı’nın natüralist ve mimetik kuramları üzerinden yapılmaktadır. Batı resminin merkezi perspektif kurallarının ve tekil bakış açısının aksine minyatür estetiği, çoklu perspektifler ve farklı ufuk noktaları ile şekillenir. Bu tezin amacı güncel sanatta “minyatür estetiğinin” yeniden ortaya çıktığı kültürel bağlamın bir çerçevesini çizmektir. Tez, minyatür estetiği ile perspektif paradigmasını karşılaştırarak zamansallık ve cinsiyet politikalarının estetiğine odaklanır. Bu tezde, minyatür estetiğindeki perspektif eksikliğinin, kadınlığın kültürel olarak eksiklik yoluyla inşa edilme biçimiyle örtüştüğünü iddia ediyor ve eksikliği kavramsallaştırıyorum. Bununla birlikte, kadınlık yazının yeni öznelliklerin oluşumunu tetikleyebileceğini öne sürerek toplumsal cinsiyet üzerine düşünüyorum. Oryantalizm, Doğu'yu tarihselliğin dışında, zamansız bir coğrafya olarak düşünür. Tarihsel ve sosyal bir yapı olan “zamansız Doğu” kavramını altüst ederek, Avrupa merkezli zamansallığı eleştirmek için bir araç olarak kullanıyorum. Minyatür estetiğinin çok perspektifli yapısı, modernitenin ilerlemeci tarihsel zaman anlayışıyla örtüşen tek merkezli mekân organizasyonuna karşı çıkar. Bu bağlamda, güncel kavramı, zamansal öneminin ötesinde bir politik-kültürel önem kazanır. Giorgio Agamben'e atıfla, güncel olmanın kişinin kendi zamanına karşı eleştirel bir yaklaşım benimsemek anlamına geldiğini ileri sürüyorum. Daha sonra, güncel minyatür estetiğinin nasıl çokluğun ve zamansal koşullarının bir keşfi olduğunu tartışıyor ve büyük ölçekli sergilerin "güncel minyatürü” hangi bağlamlarda sergilediğini inceliyorum. Bu yolla, minyatür estetiğin güncel ile kurduğu anakronik ilişkinin küratöryel teori için potansiyel anlamlarını tartışıyorum. Son olarak, küratografi kavramına odaklanarak Shirin adlı varsayımsal bir serginin küratörlüğünü yapıyorum. Kadın sanatçıların güncel sanat eserlerinde minyatür estetiğinin metinsel; şiirsel ve mimari; süsleyici özelliklerine odaklanıyorum. Sanatçıların süsleme ile uğraşmasının alternatif bir yazma yöntemi olduğunu savunuyorum. Katı perspektif geometrisinin aksine, süslemenin geometrik yapısı ritmik bir ortaklığa sahip şiir ve mimarinin birbirinin yerine geçmesine izin verir. Ayrıca küratöryel seçimlerimi, kavramları ve yerleştirme yöntemlerini tartışarak, küratöryel aktivizmin ne anlama geldiğini soruyorum.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Miniature, Contemporary art, Gender, Temporality, Perspective, Minyatür, Güncel sanat, Cinsiyet, Zamansallık, Perspektif
