Postmodern encounter between translation and fiction
Yükleniyor...
Tarih
2012
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States
info:eu-repo/semantics/openAccess
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The present thesis had a twofold overarching aim: on the one hand to investigate and exemplify the use of translation as a theme and of translator as a character in postmodern fiction; on the other hand to argue that the fictionalization of translation and translator in postmodern times may be a prolific source for theorization on translation. In accordance with this purpose, the works of representative figures of postmodern fiction have been explored and the implication of these fictions for translation studies has been identified through the individual statements and the analyses of translation scholars. The metafictional works of Jorge Luis Borges, Italo Calvino and Nicole Brossard exemplify the metafictional staging where authors use translators to discuss the fictionality of fictions and of realities. The analyses of Rosemary Arrojo, Adriana S. Pagano and Edwin Gentzler on these fictions illustrate the potential of postmodern metafictions to offer productive theories on translation. The major conclusion drawn from this study is that translation and postmodern fiction has entered into a phase of symbiotic life which nourishes and advances both fields and just needs to be recognized. The aim of the present thesis is to take the first step for this recognition both on the part of postmodern fiction and of translation studies. The direction of the relationship between postmodern fiction and translation seems to have taken a different turn other than reading fiction in translation.
Bu çalışmanın iki yönlü bir amacı vardır. Bir yandan postmodern kurmacada çevirinin bir tema, çevirmenin de bir karakter olarak kullanılmasını örneklerle derinlemesine incelemek; bir yandan da postmodern dönemde sıkça karşımıza çıkan kurgusal çeviri ve çevirmenlerin Çeviribilim alanı için bir kuram kaynağı olarak görülmesini tartışmaktır. Bu amaçlar doğrultusunda postmodern edebiyatın önemli isimlerinden üç tanesinin eserleri incelendi ve bu tip eserleri kendilerine odak noktası alarak çalışan çeviri kuramcılarının analizleri çeviribilimin bir çalışma alanı olarak geçirdiği gelişim süreci çerçevesinde değerlendirildi. Jorge Luis Borges, Italo Calvino ve Nicole Brossard’ın üst-kurmaca olarak nitelenen eserlerinde çevirmen karakterler kurmacanın ve gerçekliğin kurgusallığını irdelemek için uygun birer araç olarak görülürken, yazarlar yazma, okuma ve çevirme eylemlerine dair kendi söylemlerini çevirmenler üzerinden vermeyi tercih ediyor. Buna mukabil, Rosemary Arrojo, Adriana S. Pagano ve Edwin Gentzler gibi çeviri kuramcıları üst-kurmacalarda yer alan kurgusal çevirmenleri konu aldıkları incelemelerinde çeviriye dair önemli kuramlar öne sürüyorlar. Bu çalışma sonucunda ortaya çıkan tablo, postmodern kurmaca ve çevirinin her iki alanı da besleyen ve büyüten bir ortak yaşam sürecine girdiğini göstermektedir. Çalışmanın amacı ise postmodern edebiyat ve çeviribilim adına bu ortak yaşamın varlığı ve öneminin tanınması için bir adım teşkil etmektir. Postmodern kurmaca ve çeviri arasındaki ilişkinin yönü, kurmacayı çeviri yoluyla okumanın ötesinde bir yöne doğru kaymış gibi görünüyor.
Bu çalışmanın iki yönlü bir amacı vardır. Bir yandan postmodern kurmacada çevirinin bir tema, çevirmenin de bir karakter olarak kullanılmasını örneklerle derinlemesine incelemek; bir yandan da postmodern dönemde sıkça karşımıza çıkan kurgusal çeviri ve çevirmenlerin Çeviribilim alanı için bir kuram kaynağı olarak görülmesini tartışmaktır. Bu amaçlar doğrultusunda postmodern edebiyatın önemli isimlerinden üç tanesinin eserleri incelendi ve bu tip eserleri kendilerine odak noktası alarak çalışan çeviri kuramcılarının analizleri çeviribilimin bir çalışma alanı olarak geçirdiği gelişim süreci çerçevesinde değerlendirildi. Jorge Luis Borges, Italo Calvino ve Nicole Brossard’ın üst-kurmaca olarak nitelenen eserlerinde çevirmen karakterler kurmacanın ve gerçekliğin kurgusallığını irdelemek için uygun birer araç olarak görülürken, yazarlar yazma, okuma ve çevirme eylemlerine dair kendi söylemlerini çevirmenler üzerinden vermeyi tercih ediyor. Buna mukabil, Rosemary Arrojo, Adriana S. Pagano ve Edwin Gentzler gibi çeviri kuramcıları üst-kurmacalarda yer alan kurgusal çevirmenleri konu aldıkları incelemelerinde çeviriye dair önemli kuramlar öne sürüyorlar. Bu çalışma sonucunda ortaya çıkan tablo, postmodern kurmaca ve çevirinin her iki alanı da besleyen ve büyüten bir ortak yaşam sürecine girdiğini göstermektedir. Çalışmanın amacı ise postmodern edebiyat ve çeviribilim adına bu ortak yaşamın varlığı ve öneminin tanınması için bir adım teşkil etmektir. Postmodern kurmaca ve çeviri arasındaki ilişkinin yönü, kurmacayı çeviri yoluyla okumanın ötesinde bir yöne doğru kaymış gibi görünüyor.
