The epistemic violence experiences of waste pickers in Türkiye
Küçük Resim Yok
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu tez; bilen konumundaki öznelere bilgi sahibi olma kapasiteleri dahilinde verilen zarara atıfta bulunan bir kavram olan epistemik şiddeti, sürdürülebilir atık yönetimindeki kritik rollerine rağmen resmi bilgi sistemlerinden dışlanan Türkiye'deki atık toplayıcılarının yaşanmış deneyimleri aracılığıyla, enformal emek ile sistemik marjinalleşmenin bir kesişimini sunarak incelemeyi amaçlar. Atık toplayıcılarla ön görüşmeleri ve derinlemesine görüşmeleri içeren saha çalışması ile eleştirel söylem analizi yöntemlerini kullanan bu çalışmada, epistemik şiddetin üç formu tanımlanmaktadır: ayrımcı, tanıklığa dayalı ve dağıtıcı. Ayrımcı epistemik şiddet, atık toplayıcıların atık yönetimi konusundaki bilgilerinin ve pratik becerilerinin değersizleştirilmesi; mesleklerinin ve mesleki deneyimlerinin insandışılaştırma ile zedelenmesi biçiminde kendini gösterir. Atık toplayıcıların seslerinin susturulması ve reddedilmesinde tanıklığa dayalı epistemik şiddet açığa çıkmakta, toplayıcıların bilen özneler olarak güvenilirliğini ve bilgi üretimine katılımını zayıflatmaktadır. Dağıtıcı epistemik şiddet; toplayıcıların resmi bilgi sistemlerinden sistematik olarak dışlanmasıyla sürdürülür ve katkılarını kabul etmeyen baskıcı yasal düzenlemeler tarafından pekiştirilir. Buna rağmen atık toplayıcılar epistemik direniş sergilemeyi sürdürmektedir. Bu tez, madun seslerin akademik ve politik tartışmalara dahil edilmesinin önemini vurgulayarak; kentsel madunluk ve yeni yoksulluk teorilerini epistemik şiddetle birlikte bağlamsallaştırarak literatüre katkıda bulunur. Çalışmanın vignette tekniğinden yararlanan metodolojik yaklaşımı, epistemik şiddet teorilerinin sahada çalışmayı güçleştiren doğası göz önüne alındığında, gelecekteki çalışmalar açısından yön gösterici olabilir.
This thesis investigates the epistemic violence experienced by waste pickers in Türkiye, focusing on the intersection of informal labor and systemic marginalization. Epistemic violence, which refers to the harm inflicted on individuals in their capacity as knowers, is explored through the lived experiences of waste pickers who are often excluded from formal knowledge systems despite their crucial role in sustainable waste management. By combining fieldwork—including preliminary and in-depth interviews with waste pickers—with critical discourse analysis, this study identifies three primary forms of epistemic violence: discriminatory, testimonial, and distributive. Discriminatory epistemic violence manifests in the devaluation of waste pickers' extensive knowledge and practical skills, alongside the dehumanization of their profession and professional experiences. Testimonial epistemic violence emerges through the silencing and dismissal of waste pickers' voices, undermining their credibility and participation in knowledge production. Distributive epistemic violence is perpetuated by their systematic exclusion from formal knowledge systems, reinforced by oppressive legal regulations that fail to acknowledge their contributions. Despite these, waste pickers exhibit epistemic resistance by subverting formal knowledge systems. This thesis contributes to the literature on epistemic violence by contextualizing it within the frameworks of urban subalternity and new poverty, emphasizing the importance of including subaltern voices in academic and policy discussions. Given the methodological challenges of conducting fieldwork on epistemic violence, the methodological approach of this study, employing vignettes to elicit detailed narratives, offers an important framework for future research.
This thesis investigates the epistemic violence experienced by waste pickers in Türkiye, focusing on the intersection of informal labor and systemic marginalization. Epistemic violence, which refers to the harm inflicted on individuals in their capacity as knowers, is explored through the lived experiences of waste pickers who are often excluded from formal knowledge systems despite their crucial role in sustainable waste management. By combining fieldwork—including preliminary and in-depth interviews with waste pickers—with critical discourse analysis, this study identifies three primary forms of epistemic violence: discriminatory, testimonial, and distributive. Discriminatory epistemic violence manifests in the devaluation of waste pickers' extensive knowledge and practical skills, alongside the dehumanization of their profession and professional experiences. Testimonial epistemic violence emerges through the silencing and dismissal of waste pickers' voices, undermining their credibility and participation in knowledge production. Distributive epistemic violence is perpetuated by their systematic exclusion from formal knowledge systems, reinforced by oppressive legal regulations that fail to acknowledge their contributions. Despite these, waste pickers exhibit epistemic resistance by subverting formal knowledge systems. This thesis contributes to the literature on epistemic violence by contextualizing it within the frameworks of urban subalternity and new poverty, emphasizing the importance of including subaltern voices in academic and policy discussions. Given the methodological challenges of conducting fieldwork on epistemic violence, the methodological approach of this study, employing vignettes to elicit detailed narratives, offers an important framework for future research.
Açıklama
Lisansüstü Programlar Enstitüsü, Kültürel İncelemeler Ana Bilim Dalı, Kültürel Çalışmalar Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Sosyoloji, Sociology
