Aihm içtihadı çerçevesinde Avrupa devletlerinin Suriye"deki gözaltı kamplarında tutulan çocuk vatandaşlarının geri dönüşünü sağlama yükümlülüğü
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ÖZET: 2019’da IŞİD’in bölgedeki toprak hakimiyetini yitirmesi üzerine, Suriye Demokratik Güçleri’nin (“SDG”), önceden IŞİD hakimiyetindeki topraklarda yaşamış olan ve çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan binlerce kişi Suriye’nin kuzeydoğusunda bulunan gözaltı kamplarına yerleştirmiştir. Bu kişilerin arasında Avrupa devletlerinin vatandaşı olan çocuk ve yetişkinler de bulunmaktadır. Temel ihtiyaçların karşılanmasında dahi güçlük yaşanan bu kampların koşullarının insanlık dışı olduğu ve özellikle de çocuklar için hayati tehlike arz ettiği bilinmektedir. Gözaltı kamplarının denetiminden de facto sorumlu SDG, devletlere kamplarda bulunan vatandaşlarını ülkelerine geri götürmeleri yönünde defalarca çağrıda bulunmuştur. Bu çağrıya birçok devlet cevap vermişse de, Avrupa devletleri, çocuk vatandaşlarının, ebeveynleriyle birlikte ülkelerine geri dönüşlerini sağlamayı, çeşitli hukuki argümanların yanında, politik hassasiyetleri, ulusal güvenlik endişelerini ve lojistik sıkıntıları ileri sürerek sistematik olarak reddetmektedir. Şu ana kadar yalnızca çok az sayıda, genellikle yaşları küçük ve refakatsiz çocuklar Avrupa devletleri tarafından ülkelerine götürülmüştür. 2021 itibariyle halen kampta tutulan en az 640 Avrupa vatandaşı çocuk bulunduğu bilinmektedir. Avrupa devletlerinin vatandaşlarını geri götürmeyi sistematik biçimde reddetmesi ve bu ret nedeniyle çocuk ve yetişkinlerin kamptan çıkmalarına izin verilmemesi üzerine, söz konusu kamplar, “Avrupa’nın Guantanamo’su” olarak anılmaya başlamıştır. Bu bağlamda tezin konusu, gözaltı kamplarında tutulan çocukların, vatandaşı oldukları ülkelere kontrollü olarak geri dönüşlerinin sağlanması hususunda, Avrupa devletlerinin insan hakları hukukundan doğan sorumluluklarının AİHM içtihadı çerçevesinde değerlendirilmesine ilişkindir. Bu çalışmada Avrupa devletlerinin, kampta tutulan çocuk vatandaşları üzerinde ülke dışı yetkileri olup olmadığı, en azından AİHS madde 2, 3 ve 8, ayrıca Ek 4 no.lu Protokol madde 3 kapsamında, çocukların ebeveynleriyle birlikte ülkelerine geri getirilmeleri yönünde pozitif bir yükümlülükleri olup olmadığı analiz edilmiştir.
ABSTRACT: Since the territorial collapse of Islamic State of Iraq and the Levant (“ISIS”) in 2019, thousands of people –mostly women and children– who had previously lived in ISIS territories have been detained in makeshift camps in northeast Syria. Among the detainees, there are also several European children and adults. It is widely known that the conditions in the camps, where even the basic needs cannot be met, are inhumane and life-threatening, especially for children. The de facto administrators of the detention camps, Syrian Democratic Forces (“SDF”), have repeatedly called upon States to repatriate their nationals detained in the camps. While some states did repatriate their child citizens together with their parents from the camps; European states have systematically refused to do so, by invoking legal arguments, logistical difficulties, political sensitivities and national security concerns. Only a few European children have been repatriated so far, mostly those who were very young and overwhelmingly unaccompanied children. Yet, as of 2021, there are still at least 640 European children detained in the camps. The fact that European detainees in the camps are not allowed to leave unless European states agree to repatriate them, combined with the fact that European states are systematically refusing to do so, has led the camps to be called “Europe’s Guantanamo”. In this context, the thesis provides a legal analysis of European states’ obligations to repatriate their child nationals detained in the camps in northeast Syria according to the case-law of the ECtHR. The thesis discusses whether European states have extraterritorial jurisdiction over the child nationals held in the camps and have a positive obligation to repatriate these children together with their parents, at least under Articles 2, 3 and 8 of the ECHR, as well as Article 3 of the Additional Protocol No. 4.
ABSTRACT: Since the territorial collapse of Islamic State of Iraq and the Levant (“ISIS”) in 2019, thousands of people –mostly women and children– who had previously lived in ISIS territories have been detained in makeshift camps in northeast Syria. Among the detainees, there are also several European children and adults. It is widely known that the conditions in the camps, where even the basic needs cannot be met, are inhumane and life-threatening, especially for children. The de facto administrators of the detention camps, Syrian Democratic Forces (“SDF”), have repeatedly called upon States to repatriate their nationals detained in the camps. While some states did repatriate their child citizens together with their parents from the camps; European states have systematically refused to do so, by invoking legal arguments, logistical difficulties, political sensitivities and national security concerns. Only a few European children have been repatriated so far, mostly those who were very young and overwhelmingly unaccompanied children. Yet, as of 2021, there are still at least 640 European children detained in the camps. The fact that European detainees in the camps are not allowed to leave unless European states agree to repatriate them, combined with the fact that European states are systematically refusing to do so, has led the camps to be called “Europe’s Guantanamo”. In this context, the thesis provides a legal analysis of European states’ obligations to repatriate their child nationals detained in the camps in northeast Syria according to the case-law of the ECtHR. The thesis discusses whether European states have extraterritorial jurisdiction over the child nationals held in the camps and have a positive obligation to repatriate these children together with their parents, at least under Articles 2, 3 and 8 of the ECHR, as well as Article 3 of the Additional Protocol No. 4.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
geri dönüş, ülke dışı yetki, çocuk, Irak ve Şam İslam Devleti, repatriation, extraterritorial jurisdiction, European Court of Human Rights, child, Islamic State of Iraq and the Levant, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi
