Nationalism douze points The discursive reproduction of Turkish and Greek identities in Eurovision Song Contest

`Batı'nın yerlesik devletleri'nin sagduyulu yaklasımı, milliyetçi olguyu irrasyonel fikirlerin karısımı olarak tanımlar. Milliyetçilik, `bizim' toplumumuzla ve toplumumuzun deger yargılarıyla bagdasmaz. Milli kimlikler, zaman içerisinde o kadar dogal bir hal almıstır ki `bizim' farklılıgımızı ortaya koymayı amaçlayan show programlarında bile göze çarpmadan barınabilirler. Bu çalısma, Eurovision Sarkı Yarısması gibi `küresel' ve `düsük kaliteli' popüler bir yarısmada Türk ve Yunan kimliklerinin hangi yollarla ortaya koyuldugunu incelemeyi amaçlar. `Kendi' kimligimizin Türk ve Yunan medyasında temsil edilis sekli `bize' kendi içimizde tek-tip bir söylev kazandırır. Ayrıca bir süre için `digeri' ile yan yana bulunma, benzerlikler ve farklılıklar yoluyla aslında `kendi' kimligimizin özgünlügünü gösterir. Bu çalısma, Türk ve Yunanın degismez ve köklü kimlikler degil de, belirli kurumlar tarafından dayatılan sonradan kazanımlar oldugunu göstermeyi amaçlar.

The commonsensical view of the `established states of the West on national phenomena identifies them as a stir of irrational feelings. Nationalism is incompatible with `our community and its values. In turn, national identities have become so enhabited and natural that they remain unseen even in spectacular shows aiming to perform `our distinctiveness. This study aspires to explore the ways in which Turkish and Greek identities are performed in `globalized and `low-quality popular contests such as Eurovision Song Contest. The tropes with which `our identity is represented in Turkish and Greek media reproduce `us discursively as internally uniform. More than that, the direct juxtaposition with the `other, reproduces the originality of `our identity through similarity and difference. The study seeks to show that Turks and Greeks are not fixed and essential identities, but rather categories of practices reproduced by specific institutions.