Kültürel miras alanlarının dönüşümünde yeni bir yaklaşım: yeldeğirmeni örneği
Yükleniyor...
Tarih
2013
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States
info:eu-repo/semantics/openAccess
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Asırlara dayanan bir kültürel geçmişe sahip olan İstanbul, kentin tarihi merkezleri içinde ve çevresinde geçmişin mirasını halen koruyan, fakat geçmişin hatalı ekonomik ve politik uygulamaları sonucunda günümüzde kent içi çöküntü alanları haline gelmiş çeşitli mahallelere sahiptir. Ancak İstanbul’un küresel bir cazibe merkezi haline gelmesiyle birlikte miras alanları son yıllarda “kentsel yenileme ve dönüşüm” projeleri ile ele alınmaya başlamışlardır. Son yıllarda tarihi miras alanlarında yürütülen kentsel yenileme projelerinde, uzun ve zorlu yerinde koruma uygulamalarından ziyade bu alanları hızla dönüştürerek kullanıma açacak yaklaşımlara öncelik verildiğini görmekteyiz. Özel sektör tarafından yürütülen bu “yenileme” projelerinde, genellikle mahallenin sosyal dokusunun dönüşüme uğradığı, mahallede yaşayan ve ekonomik geliri kısıtlı nüfusun değer artışı yaşayan eski mahallerinde barınamayarak başka alanlara taşındıklarını görmekteyiz. Bu tezde ele alınmış olan Rasimpaşa – Yeldeğirmeni ve Hasanpaşa Mahalle Yenileme Projesi ise söz konusu alanda, yavaş ve yerinde koruma/yenileme yapmayı hedefleyen ve katılımcı bir model içinde kurgulanmış olumlu bir örnek olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışmada, birinci ve ikinci bölümlerde çalışma amacı ve kapsamı verildikten sonra, takip eden bölümlerde sırasıyla kültürel miras alanlarının korunmasında değişen uluslararası algı, ülkemizdeki yasal mevzuat ve kentsel yenileme hakkında kavramsal bilgiler verilecektir. Beşinci bölümde İstanbul genelinde tarihi mahallelerde uygulanan yenileme uygulamaları ele alınacaktır. Sonraki bölümlerde, Yeldeğirmeni bölgesi ve yenileme projesi detaylı olarak incelenecek ve proje içindeki çalışmalar hakkında bilgi verilecektir. Sonuç ve değerlendirme ile son bulan çalışma; Yeldeğirmeni Projesi’nin kültürel miras alanlarının korunması konusunda iyi bir uygulama örneği olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır.
Istanbul, a city with thousands of years of history has many neighbourhoods in her historical cores which reflects the glory of the past, but emerged as urban decay areas as a direct result of decade long failed economic and politic implementations. However as Istanbul has become a global centre of attraction, these cultural heritage sites throughout Istanbul have been witnessing “urban renewal and regeneration” projects in the recent years. Lately we witness a change of approach in the urban renewal projects take place in heritage sites. Implementations lead to fast change in those neighbourhood, thus bring them into use are being prioritised over long and difficult preservation applications. These “renewal” projects run by private sector, it is common to observe a change in the social structure of the neighbourhood and local people with low income end up leaving their neighbourhoods as a result of change of value. Subject of dissertation, Rasimpaşa – Yeldeğirmeni and Hasanpaşa Neighbourhood Renewal Project aims at creating a slow but steady change in the neighbourhood through participatory development and it has emerged as a positive example built upon a participatory model. First and second chapters of the dissertation covers aim and scope of the research and followed by chapters give background information about the changing attitude towards the preservation of the cultural heritage and legal framework in Turkey respectively. The fifth chapter focuses on other major urban renewal projects took place in cultural heritage areas in Istanbul. Following chapter gives detailed historical information about Yeldeğirmeni neighbourhood, analyses the project and covers information about the sub projects within Yel değirmeni Project. Dissertation ends with assessment and summary chapters and it defends Yeldeğirmeni Project as a positive example for preserving cultural heritage sites in general.
Istanbul, a city with thousands of years of history has many neighbourhoods in her historical cores which reflects the glory of the past, but emerged as urban decay areas as a direct result of decade long failed economic and politic implementations. However as Istanbul has become a global centre of attraction, these cultural heritage sites throughout Istanbul have been witnessing “urban renewal and regeneration” projects in the recent years. Lately we witness a change of approach in the urban renewal projects take place in heritage sites. Implementations lead to fast change in those neighbourhood, thus bring them into use are being prioritised over long and difficult preservation applications. These “renewal” projects run by private sector, it is common to observe a change in the social structure of the neighbourhood and local people with low income end up leaving their neighbourhoods as a result of change of value. Subject of dissertation, Rasimpaşa – Yeldeğirmeni and Hasanpaşa Neighbourhood Renewal Project aims at creating a slow but steady change in the neighbourhood through participatory development and it has emerged as a positive example built upon a participatory model. First and second chapters of the dissertation covers aim and scope of the research and followed by chapters give background information about the changing attitude towards the preservation of the cultural heritage and legal framework in Turkey respectively. The fifth chapter focuses on other major urban renewal projects took place in cultural heritage areas in Istanbul. Following chapter gives detailed historical information about Yeldeğirmeni neighbourhood, analyses the project and covers information about the sub projects within Yel değirmeni Project. Dissertation ends with assessment and summary chapters and it defends Yeldeğirmeni Project as a positive example for preserving cultural heritage sites in general.
