The collective mourning play in the movies Babam ve Oğlum and Beynelmilel
Yükleniyor...
Tarih
2010
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Kültürel faaliyetler, toplum ve bireyin travmatik deneyimlerinin yasının tutulması ve bu deneyimlerin derinliğine çalışılmasında aracı olurlar; aynı oyunun çocuğun zor deneyimleri kavramasında ve sembolize etmesinde aracı olması gibi. Buradan yola çıkarak, Türkiye'de 12 Eylül 80 sonrası yapılmış ve darbeyi ele alan filmlerin bu zor deneyimle baş etme çabasını barındırdığı var sayılmıştır. Bu çalışmada seçilen iki film (Babam ve Oğlum ve Beynelmilel) psikanalitik teoriler çerçevesinde niteliksel bir analize tabi tutulmuştur. Filmlerin sembolik yapısına ve travmayı nasıl ele aldıklarına baktığımızda bu filmlerin yas tutmaya dönük bir ihtiyacı ve bununla ilgili hatırlama biçimlerini, savunmaları ortaya koyduklarını; ayrıca izleyici için bu ihtiyacı ve baş etme yollarını yeniden ürettiklerini görürüz.
Cultural activities help societies and individuals to mourn and work through the traumatic experiences just like how the play functions for the child to realize and symbolize the difficult experiences. Following this argument, this thesis assumes that the movies which treat on the period of the Military Coup of September 12 reflect the effort of dealing with this difficult period. In this study, two selected films (Babam ve Oğlum and Beynelmilel) have been subjected to a qualitative analysis within the framework of psychoanalytic theories. When we scrutinize the symbolic structures of the films and the ways they discuss trauma, we understand that they display the need for mourning, the ways of remembering and defenses. Moreover they reproduce this need and the ways of coping with it for their spectators.
Cultural activities help societies and individuals to mourn and work through the traumatic experiences just like how the play functions for the child to realize and symbolize the difficult experiences. Following this argument, this thesis assumes that the movies which treat on the period of the Military Coup of September 12 reflect the effort of dealing with this difficult period. In this study, two selected films (Babam ve Oğlum and Beynelmilel) have been subjected to a qualitative analysis within the framework of psychoanalytic theories. When we scrutinize the symbolic structures of the films and the ways they discuss trauma, we understand that they display the need for mourning, the ways of remembering and defenses. Moreover they reproduce this need and the ways of coping with it for their spectators.
