Cultural management and policies of theatre for children: İstanbul metropolitan municipality city theatre children’s unit
Yükleniyor...
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
This thesis analyzes the theatre for children in cultural management context in connection with the art and cultural policies for children and gives İstanbul Metropolitan Municipality Theatre Children Unit as a case example. Impacts of cultural policy and management of theatre on the dynamics of theatre for children, such as programming/repertoire, location, architecture, design of theatre halls, use of technology, playwrights, education of actors, and the audience were investigated through case study research method. Istanbul Metropolitan Municipality City Theatre as a cultural institution was analyzed according to the ‘Implications of Good Governance’ by Jacques Bourgault, and variables that have impacts on the development of theatre for children in İstanbul were defined to understand the reasons behind why theatre for children could not be institutionalized in Turkey since its establishment in 1935. In addition, the answers to such questions as why governments and big corporations deal closely with cultural activities of children, theatre for children as a social engineering instrument, and if cultural policies follow the changing children’s culture in the information era were scrutinized. According to the findings, variables of both supply and demand functions of theatre for children were defined and constraints that have an impact on these variables were determined under three categories; psychological, political, and socioeconomic. As a result, the development of theatre for children in Turkey and efficiency in the management of theatre strictly depend on the resolution of these constraints. Apart from the inadequacy the of tangible/intangible cultural infrastructures, today the biggest challenge of the theatre for children in Turkey is the problem of perception: the perception of ‘the child’ of policymakers, and the actors’/directors’ perception of the theatre for children.
Bu tez, çocuk tiyatrolarını kültür yönetimi çerçevesinde çocuklar için sanat ve kültür politikalarıyla bağlantılı olarak ele alır ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatrosu Çocuk Birimi’ni kültür kurumu yönetimi açısından analiz eder. Bu doğrultuda sanat politikaları ve tiyatro yönetiminin, programlama/repertuar, yer, mimari, tiyatro salonlarının tasarımı, teknoloji kullanımı, oyun yazarlığı, oyuncu eğitimi ve seyirci gibi tiyatro/çocuk tiyatrosu dinamikleri üzerindeki etkilerini vaka çalışması yöntemi ile araştırır, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatrosu’nu kültürel bir kurum olarak inceleyerek Jacques Bourgault'un “İyi Yönetişim Etkileri'ne” göre analiz eder ve çocuk tiyatrosunun 1935’te kuruluşundan bu yana kurumsallaşamamasının nedenlerini ortaya koyar. Ayrıca, hükümet ve büyük şirketlerin çocukların kültürel faaliyetleri ile neden ilgilendikleri, çocuk tiyatrosunu bir sosyal mühendislik aracı olarak nasıl kullandıkları, Türkiye’de kültür politikalarının bilgi çağında değişen çocuk kültürünü nasıl takip ettiği sorularının cevaplarını arar. Bulgulara göre çocuk tiyatrosunun arz ve talep fonksiyonlarının değişkenleri tanımlanmış ve bu değişkenler üzerinde etkisi olan kısıtlar psikolojik, politik ve sosyoekonomik olarak üç kategoride belirlenmiştir. Sonuç olarak, Türkiye'de çocuk tiyatrosunun gelişimi ve tiyatro yönetimindeki verimlilik bu kısıtların çözümüne bağlıdır. Taşınabilir ve taşınamaz kültürel altyapı yatırımlarının yetersizliği dışında, Türkiye’de çocuk tiyatrosunun en büyük problemi algı problemidir: Kanun koyucuların çocuk algısı ve oyuncuların/tiyatro yönetmenlerinin çocuk tiyatrosu algısı.
Bu tez, çocuk tiyatrolarını kültür yönetimi çerçevesinde çocuklar için sanat ve kültür politikalarıyla bağlantılı olarak ele alır ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatrosu Çocuk Birimi’ni kültür kurumu yönetimi açısından analiz eder. Bu doğrultuda sanat politikaları ve tiyatro yönetiminin, programlama/repertuar, yer, mimari, tiyatro salonlarının tasarımı, teknoloji kullanımı, oyun yazarlığı, oyuncu eğitimi ve seyirci gibi tiyatro/çocuk tiyatrosu dinamikleri üzerindeki etkilerini vaka çalışması yöntemi ile araştırır, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatrosu’nu kültürel bir kurum olarak inceleyerek Jacques Bourgault'un “İyi Yönetişim Etkileri'ne” göre analiz eder ve çocuk tiyatrosunun 1935’te kuruluşundan bu yana kurumsallaşamamasının nedenlerini ortaya koyar. Ayrıca, hükümet ve büyük şirketlerin çocukların kültürel faaliyetleri ile neden ilgilendikleri, çocuk tiyatrosunu bir sosyal mühendislik aracı olarak nasıl kullandıkları, Türkiye’de kültür politikalarının bilgi çağında değişen çocuk kültürünü nasıl takip ettiği sorularının cevaplarını arar. Bulgulara göre çocuk tiyatrosunun arz ve talep fonksiyonlarının değişkenleri tanımlanmış ve bu değişkenler üzerinde etkisi olan kısıtlar psikolojik, politik ve sosyoekonomik olarak üç kategoride belirlenmiştir. Sonuç olarak, Türkiye'de çocuk tiyatrosunun gelişimi ve tiyatro yönetimindeki verimlilik bu kısıtların çözümüne bağlıdır. Taşınabilir ve taşınamaz kültürel altyapı yatırımlarının yetersizliği dışında, Türkiye’de çocuk tiyatrosunun en büyük problemi algı problemidir: Kanun koyucuların çocuk algısı ve oyuncuların/tiyatro yönetmenlerinin çocuk tiyatrosu algısı.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Theatre for Children, Cultural Management of Theatre for Children, Istanbul Metropolitan Municipality City Theatre Children’s Unit, Art and Cultural Policies for Children, Children’s Culture, Cultural Policies of Theatre for Children, Publicly Funded Repertoire Theatres, Çocuk tiyatrosu yönetimi, çocuk tiyatrosu kültür politikaları, çocuk kültürü, çocuklar için kültür ve sanat politikaları, kamu tarafından finanse edilen repertuar tiyatroları, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları Çocuk Tiyatrosu Birimi
