From being a son to being a father: an intergenerational comparison of fatherhood in Turkey
Yükleniyor...
Tarih
2011
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States
info:eu-repo/semantics/openAccess
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
In this thesis, a comprehensive elaboration of fatherhood practices and attitudes across two generations of men in Turkey is aimed to be presented. With this respect, in-depth interviews with fifteen men who are married and have at least one child were conducted. The perceived images of father-son relationships of these men in their families of origin constituted the first research objective. The second intention is to assess the features of fatherchild interaction of them in their recent families. The explorations of interviews were done according to Grounded Theory (Strauss and Corbin, 2008) which is an inductive, qualitative method for analysis. As a result of the analyses, two different ways of doing fatherhood as “traditional” and “new” fatherhood were defined and conceptualized, reflecting first and second generation fathers respectively. Intergenerational comparisons within life-span development of these men from being fathered to fathering were done according to the emerging dimensions of hierarchy, emotional sharing/caring, guidance/role modeling and expectations. Comparisons illustrated that while they mostly defined their own fathers in accordance with the distant-authoritarian- breadwinner model, their descriptions regarding their own fathering reflected more involved, emotionally close and liberal ways of doing fatherhood. Within this transformation process, fathers did not totally disregard the values of old generation; rather they blended the ideals and values of the past and present by compensating the negative aspects of previous generation in their recent father-child relationships but modeling the functional ones. <br><br> In this thesis, a comprehensive elaboration of fatherhood practices and attitudes across two generations of men in Turkey is aimed to be presented. With this respect, in-depth interviews with fifteen men who are married and have at least one child were conducted. The perceived images of father-son relationships of these men in their families of origin constituted the first research objective. The second intention is to assess the features of fatherchild interaction of them in their recent families. The explorations of interviews were done according to Grounded Theory (Strauss and Corbin, 2008) which is an inductive, qualitative method for analysis. As a result of the analyses, two different ways of doing fatherhood as “traditional” and “new” fatherhood were defined and conceptualized, reflecting first and second generation fathers respectively. Intergenerational comparisons within life-span development of these men from being fathered to fathering were done according to the emerging dimensions of hierarchy, emotional sharing/caring, guidance/role modeling and expectations. Comparisons illustrated that while they mostly defined their own fathers in accordance with the distant-authoritarian- breadwinner model, their descriptions regarding their own fathering reflected more involved, emotionally close and liberal ways of doing fatherhood. Within this transformation process, fathers did not totally disregard the values of old generation; rather they blended the ideals and values of the past and present by compensating the negative aspects of previous generation in their recent father-child relationships but modeling the functional ones.
Bu çalısmanın amacı, Türkiye’de iki kusak babalar arasında kusaklararası bir karsılastırma yaparak babalık pratikleri ve tutumları konusunda kapsamlı bir inceleme sunmaktır. Bu amaç dogrultusunda, her birinin en az bir çocugu olan on bes evli erkek ile bireysel-derinlemesine görüsmeler yapılmıstır. Bu kisilerin kendi babaları ve onlarla kurmus oldukları babaogul iliskileri ile ilgili algılarının ortaya konulması bu çalısmanın amaçlarından birisidir. Ayrıca, simdiki ailelerinde kendi babalıklarını nasıl olusturdukları ve çocukları ile kurdukları iliskilerin niteligi çalısmanın diger amacını olusturmaktadır. Bireysel görüsmelerin analizleri niteliksel bir tümevarım yönetimi olan Temellendirilmis Kuram Yöntemi’ne (Strauss and Corbin, 2008) göre yapılmıstır. Analiz sonuçlarına göre, “geleneksel” ve “yeni” olmak üzere, sırasıyla birinci ve ikinci kusagı temsil eden iki farklı babalık modeli ortaya konmustur. Katılımcıların çocukluklarından kendi babalıklarına olan gelisimlerini ele alan kusaklararası karsılastırmalar görüsmelerin analizleri sonucu ortaya çıkan su dört boyuta göre yapılmıstır; hiyerarsi, duygusal yakınlık/paylasım, yönlendirme/ rol model olma ve beklentiler. Kisiler kendi babalarını daha çok uzak-otoriter-evin geçimini saglayan babalık modeline göre betimlerken, çocukları ile iliskileri içinde kendilerini çocuklarının hayatına hem fiziksel hem de duygusal olarak daha fazla dahil olan ve liberal babalar olarak tanımlamıslardır. Kusaklararası bu degisim sürecinde, bir önceki jenerasyonun deger ve ideallerinin tümden reddi yerine simdi ve geçmis arasında bir entegrasyon çabası oldugu görülmüstür. Katılımcılar bir yandan kendi babalarının eksik buldukları vi taraflarını çocukları ile daha pozitif iliskiler yaratarak telafi etmeye çalısırken diger yandan da geçmisin olumlu taraflarını model alıp devam ettirmektedirler.
Bu çalısmanın amacı, Türkiye’de iki kusak babalar arasında kusaklararası bir karsılastırma yaparak babalık pratikleri ve tutumları konusunda kapsamlı bir inceleme sunmaktır. Bu amaç dogrultusunda, her birinin en az bir çocugu olan on bes evli erkek ile bireysel-derinlemesine görüsmeler yapılmıstır. Bu kisilerin kendi babaları ve onlarla kurmus oldukları babaogul iliskileri ile ilgili algılarının ortaya konulması bu çalısmanın amaçlarından birisidir. Ayrıca, simdiki ailelerinde kendi babalıklarını nasıl olusturdukları ve çocukları ile kurdukları iliskilerin niteligi çalısmanın diger amacını olusturmaktadır. Bireysel görüsmelerin analizleri niteliksel bir tümevarım yönetimi olan Temellendirilmis Kuram Yöntemi’ne (Strauss and Corbin, 2008) göre yapılmıstır. Analiz sonuçlarına göre, “geleneksel” ve “yeni” olmak üzere, sırasıyla birinci ve ikinci kusagı temsil eden iki farklı babalık modeli ortaya konmustur. Katılımcıların çocukluklarından kendi babalıklarına olan gelisimlerini ele alan kusaklararası karsılastırmalar görüsmelerin analizleri sonucu ortaya çıkan su dört boyuta göre yapılmıstır; hiyerarsi, duygusal yakınlık/paylasım, yönlendirme/ rol model olma ve beklentiler. Kisiler kendi babalarını daha çok uzak-otoriter-evin geçimini saglayan babalık modeline göre betimlerken, çocukları ile iliskileri içinde kendilerini çocuklarının hayatına hem fiziksel hem de duygusal olarak daha fazla dahil olan ve liberal babalar olarak tanımlamıslardır. Kusaklararası bu degisim sürecinde, bir önceki jenerasyonun deger ve ideallerinin tümden reddi yerine simdi ve geçmis arasında bir entegrasyon çabası oldugu görülmüstür. Katılımcılar bir yandan kendi babalarının eksik buldukları vi taraflarını çocukları ile daha pozitif iliskiler yaratarak telafi etmeye çalısırken diger yandan da geçmisin olumlu taraflarını model alıp devam ettirmektedirler.
