Jouissance in ancient Greek tragedy
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: JOUISSANCE IN ANCIENT GREEK TRAGEDY Sinem Öztürk This study was created based on the relationship between Ancient Greek tragedies and psychoanalysis. Considering the suffering and pleasure experienced by the hero of a tragedy together with the concept of jouissance of Lacanian psychoanalysis forms the center of this study. As Jouissance is a kind of energy that experiences suffering and pleasure together, the relationship of the tragic universe that creates the tragedies with Dionysus deems to be in the same line. Accordingly, the fact that Dionysus has a place in tragedy with the contrasts in tragedy, moreover, about being ecstatic and ‘limited’ brings these two concepts closer to each other. Three tragedies handled in this respect; The Trilogy of King Oedipus, Prometheus in Chains and Oresteia will be discussed in detail how the concept of jouissance emerged in the plays of Agamemnon, The Suppliants and Eumenides. The ‘limited’ structure of the tragic universe which creates the tragedies and the relationship between the concept of jouissance and the ‘limit’ will be discussed again in the partnership of pain and pleasure.
ÖZET: ANTİK YUNAN TRAGEDYASINDA JOUİSSANCE Sinem Öztürk Bu çalışma, Antik Yunan tragedyaları ve psikanaliz arasındaki ilişkiden yola çıkarak oluşturulmuştur. Trajik kahramanın deneyimlediği acı ve hazzı, Lacancı psikanalizin jouissance kavramıyla birlikte düşünmek bu çalışmanın merkezini oluşturur. Jouissance’ın acı ve hazzı birlikte deneyimleyen bir çeşit enerji olmasıyla, tragedyaları oluşturan trajik evrenin, Dionysos’la ilişkisi aynı çizgide görünür. Buna göre Dionysos’un tragedyadaki karşıtlıklarla, üstelik esrik ve ‘sınır’lı olma konusundaki karşıtlıkla, tragedyada kendine yer edinmesi bu iki kavramı birbirine daha da yaklaştırır. Bu açıdan ele alınan üç tragedya; Kral Oidipus, Zincire Vurulmuş Prometheus ve Oresteia Üçlemesi; Agamemnon, Adak Sunucular, Euriminedler oyunlarında jouissance kavramının nasıl ortaya çıktığını ayrıntılı olarak ele alınacaktır. Tragedyaları oluşturan trajik evrenin ‘sınırlı’ yapısıyla jouissance kavramının ‘sınır’la ilişkisi acı ve hazzın ortaklığında yeniden ele alınacaktır.
ÖZET: ANTİK YUNAN TRAGEDYASINDA JOUİSSANCE Sinem Öztürk Bu çalışma, Antik Yunan tragedyaları ve psikanaliz arasındaki ilişkiden yola çıkarak oluşturulmuştur. Trajik kahramanın deneyimlediği acı ve hazzı, Lacancı psikanalizin jouissance kavramıyla birlikte düşünmek bu çalışmanın merkezini oluşturur. Jouissance’ın acı ve hazzı birlikte deneyimleyen bir çeşit enerji olmasıyla, tragedyaları oluşturan trajik evrenin, Dionysos’la ilişkisi aynı çizgide görünür. Buna göre Dionysos’un tragedyadaki karşıtlıklarla, üstelik esrik ve ‘sınır’lı olma konusundaki karşıtlıkla, tragedyada kendine yer edinmesi bu iki kavramı birbirine daha da yaklaştırır. Bu açıdan ele alınan üç tragedya; Kral Oidipus, Zincire Vurulmuş Prometheus ve Oresteia Üçlemesi; Agamemnon, Adak Sunucular, Euriminedler oyunlarında jouissance kavramının nasıl ortaya çıktığını ayrıntılı olarak ele alınacaktır. Tragedyaları oluşturan trajik evrenin ‘sınırlı’ yapısıyla jouissance kavramının ‘sınır’la ilişkisi acı ve hazzın ortaklığında yeniden ele alınacaktır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Tragedy, Jouissance, Psychoanalysis, Suffering, Pleasure, Tragedya, Jouissance, Psikanaliz, Acı, Haz
