Abdülmecid Efendi'nin eserlerinde iç mekan kurgusu
Küçük Resim Yok
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu tez, Osmanlı Hanedanı'nın son padişahı Sultan Abdülaziz (1830-1876)'in oğlu son halife Abdülmecid Efendi (1868-1944)'nin yaşadığı ve eserlerinde temsil ettiği İç Mekanları, Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Batılılaşma ekseninde gelişen değişim ve dönüşüm bağlamında incelemeyi amaçlamaktadır. Tez, Abdülmecid Efendi'nin yaşadığı İç Mekanlarda ve resmettiği İç Mekan temsillerinde, bu değişim ve dönüşümün farklı dinamiklerini irdelemeye çalışmaktadır. Abdülmecid Efendi'nin iç mekanlarındaki değişim arzusu ve modernite arayışı, İmparatorluk başkenti İstanbul'un sembolize ettiği değişmez nostaljik ve melankolik imgelerin karşıtlığında sorgulanmaktadır. İç mekan, kentin karşıtı olarak kurgulanmıştır. Abdülmecid Efendi, modernite arayışındaki bireyin değişim ve dönüşüm arzularını "İç Mekan"larında oldukça dinamik ve cesur bir şekilde kurgulamıştır. Tezde, Abdülmecid Efendi'nin kütüphaneleri, resim atölyesi ve iç mekanlarda kurgulanmış resimleri, modern bireyin kimlik arayışlarına aracı mekanlar olarak değerlendirilmiştir. Abdülmecid Efendi'nin entelektüel, kültürel ve siyasi yaşamını ve üretimini kurguladığı saray mekanları, kütüphaneleri ve resim atölyesi fotoğraflarla belgelenmiştir. Tez, fotoğraflar ve dönemi anlatan tarihi yazın çerçevesinde bu İç Mekanları irdelerken, Abdülmecid Efendi'nin resimlerindeki İç Mekan anlatılarını da farklı eserleri üzerinden incelemektedir. Özellikle 1915 tarihli Haremde Beethoven/Ahenk ile 1918 tarihli Haremde Goethe/Mütalaa adlı eserlerinde saray İç Mekanlarında kurgulanan anlatılarda ön plana çıkan Batılı unsurlar, modernitenin simgesi haline gelmiş olan iki Batılı sanatçı olan - Beethoven ve Goethe - üzerinden temsil edilmektedir. Bu çerçevede tezde incelenen, İç mekanlar ve İç Mekan temsillerinin kolaj mantığıyla bir araya getirilmiş olduğu tartışılmaktadır.
This thesis aimed at studying the Interior spaces associated with Abdülmecid Efendi (1868-1944) - the last caliph and an Ottoman prince, who is the son of the last sultan of the Ottoman Empire; within the framework of the changes and transformations that developed on the axis of Westernization in the last period of the Ottoman Empire in the late 19th and early 20th century. The thesis examines the Interior spaces where Abdülmecid Efendi lived in addition to his depictions of Interior spaces; which provided the ecology for change and transformation. His desire for change and search for modernity in his Interiors are questioned as opposed to the nostalgic and melancholic depictions of the city, which symbolized the stagnant vision of the Ottoman Empire in the image of its capital city, Istanbul. Thus, Abdülmecid Efendi represents a very dynamic search of modernity along with the construction of the modern self and its transformation in his ''Interiors''. In the thesis, his libraries, his painting ateliers and representation of various Interior spaces as depicted in his paintings are discussed as places that are intermadiary for the modern self's search for identity. Abdülmecid Efendi's libraries and painting ateliers documented through photographs are used to built his intellectual, cultural and political life. While the thesis examines the Interior spaces in a historical literature within the framework of these Interior spaces, it also examines the Interior spaces in his paintings through his different works. Especially in his works Haremde Beethoven/Ahenk (1915) and Haremde Goethe/Mütalaa (1918) have specific Western elements that comes to the fore as symbols of modernity through direct references to Beethoven and Goethe. The thesis examines both the interior spaces and representations of interiors as collage works.
This thesis aimed at studying the Interior spaces associated with Abdülmecid Efendi (1868-1944) - the last caliph and an Ottoman prince, who is the son of the last sultan of the Ottoman Empire; within the framework of the changes and transformations that developed on the axis of Westernization in the last period of the Ottoman Empire in the late 19th and early 20th century. The thesis examines the Interior spaces where Abdülmecid Efendi lived in addition to his depictions of Interior spaces; which provided the ecology for change and transformation. His desire for change and search for modernity in his Interiors are questioned as opposed to the nostalgic and melancholic depictions of the city, which symbolized the stagnant vision of the Ottoman Empire in the image of its capital city, Istanbul. Thus, Abdülmecid Efendi represents a very dynamic search of modernity along with the construction of the modern self and its transformation in his ''Interiors''. In the thesis, his libraries, his painting ateliers and representation of various Interior spaces as depicted in his paintings are discussed as places that are intermadiary for the modern self's search for identity. Abdülmecid Efendi's libraries and painting ateliers documented through photographs are used to built his intellectual, cultural and political life. While the thesis examines the Interior spaces in a historical literature within the framework of these Interior spaces, it also examines the Interior spaces in his paintings through his different works. Especially in his works Haremde Beethoven/Ahenk (1915) and Haremde Goethe/Mütalaa (1918) have specific Western elements that comes to the fore as symbols of modernity through direct references to Beethoven and Goethe. The thesis examines both the interior spaces and representations of interiors as collage works.
Açıklama
Lisansüstü Programlar Enstitüsü, Mimarlık Tarihi Ana Bilim Dalı, Mimarlık Tarihi, Teorisi ve Eleştirisi Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Mimarlık, Architecture, Sanat Tarihi
