Psychotherapists' therapy room experience regarding spatial setting change from face-to-face to online: psychodynamic and existential perspective
Yükleniyor...
Tarih
2021
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ABSTRACT: Recently, the meaning of the place is gaining more value in every aspect. Online therapy practice can be seen as an option that the client or therapist can choose, when the client and the therapist cannot come together for various reasons like moving of one of them and also due to the recent pandemic-related restrictions. This research examines psychotherapists' experiences in the therapy room regarding therapeutic setting change. The main questions of the study are the therapists 'experience of meeting in the same physical space with the client, the experience of changing therapy settings from face-to-face therapy to online therapy, and finally, the effect of therapists' experiences of the absence of meeting with clients in the same place on the therapy process. During the study, five psychotherapists who continued therapy practice online for a while after having started face to face were interviewed by the researcher. The data obtained were analyzed using the interpretive phenomenological analysis method in the context of qualitative research. Based on the discourse of the participants, there was one predominant theme namely “Complexity of Place Loss: From the room to the Link”. When talking about online work, psychotherapists stated that they experienced a loss. This loss concretely includes the loss of the therapy room and bodies, the loss of some aspects of therapist-client relationship, and the loss of ease in entering the therapist role. Despite all this lost experience, the participants added that while the online session does not replace the experience of meeting with the client in the same place, it also contributes to the therapy process, in such a way that is different from what the face-to-face sessions provided.
ÖZET: Son zamanlarda mekânın anlamı her yönüyle daha fazla değer kazanıyor. Danışan ve terapist, birini hareket ettirmek gibi çeşitli nedenlerle bir araya gelemediğinden, online terapi uygulaması, danışan veya terapistin tercih edebileceği bir seçenek olarak görülebilir. Bu araştırma, psikoterapistlerin mekansal ortam değişikliğine ilişkin terapi odası deneyimlerini ele almaktadır. Araştırmanın temel soruları; terapistlerin danışanla aynı fiziksel mekânda buluşma, terapi ortamlarının yüz yüze terapiden çevrimiçi terapiye değişmesi deneyimleri ve son olarak terapistlerin danışanlarla aynı mekânda buluşabilmenin kaybolması deneyiminin terapi süreci üzerindeki etkisidir. Çalışma sırasında yüz yüze başladıkları bir sürece çevrimiçi ortamda devam eden beş psikoterapist ile araştırmacı tarafından görüşülmüştür. Elde edilen veriler nitel araştırma bağlamında yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Katılımcıların söylemlerine bakılarak bir ana tema olduğu sonucuna varılmıştır: Odadan bağa karmaşık bir kayıp. Psikoterapistler çevrimiçi çalışmadan bahsederken temel olarak bir kayıp deneyimi yaşadıklarını belirtmişlerdir. Bu kayıp somut olarak terapi odasının be bedenlerin kaybını, terapist-danışan ilişkisinin kaybını, terapist rolüne girmedeki kolaylığın kaybını ve terapistin seans odası içerisindeki tüm güçlülüğünün kaybını içermektedir. Katılımcılar, tüm bu kayıp deneyimine rağmen çevrimiçi yapılan seansın, danışanla aynı mekânda buluşabilme deneyiminin yerini tutmamakla birlikte, yüz yüze yapılan seansların sağladığından farklı olarak terapi sürecine katkısı olduğunu da eklemişlerdir. Bu çalışmanın sonuçları özellikle pandemi göz önüne alındığında, psikoterapistlerin yaşadıkları mekansal kayıp deneyimlerini anlamlandırabilmeleri için faydalı bir rehber olacağı düşünülmektedir.
ÖZET: Son zamanlarda mekânın anlamı her yönüyle daha fazla değer kazanıyor. Danışan ve terapist, birini hareket ettirmek gibi çeşitli nedenlerle bir araya gelemediğinden, online terapi uygulaması, danışan veya terapistin tercih edebileceği bir seçenek olarak görülebilir. Bu araştırma, psikoterapistlerin mekansal ortam değişikliğine ilişkin terapi odası deneyimlerini ele almaktadır. Araştırmanın temel soruları; terapistlerin danışanla aynı fiziksel mekânda buluşma, terapi ortamlarının yüz yüze terapiden çevrimiçi terapiye değişmesi deneyimleri ve son olarak terapistlerin danışanlarla aynı mekânda buluşabilmenin kaybolması deneyiminin terapi süreci üzerindeki etkisidir. Çalışma sırasında yüz yüze başladıkları bir sürece çevrimiçi ortamda devam eden beş psikoterapist ile araştırmacı tarafından görüşülmüştür. Elde edilen veriler nitel araştırma bağlamında yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Katılımcıların söylemlerine bakılarak bir ana tema olduğu sonucuna varılmıştır: Odadan bağa karmaşık bir kayıp. Psikoterapistler çevrimiçi çalışmadan bahsederken temel olarak bir kayıp deneyimi yaşadıklarını belirtmişlerdir. Bu kayıp somut olarak terapi odasının be bedenlerin kaybını, terapist-danışan ilişkisinin kaybını, terapist rolüne girmedeki kolaylığın kaybını ve terapistin seans odası içerisindeki tüm güçlülüğünün kaybını içermektedir. Katılımcılar, tüm bu kayıp deneyimine rağmen çevrimiçi yapılan seansın, danışanla aynı mekânda buluşabilme deneyiminin yerini tutmamakla birlikte, yüz yüze yapılan seansların sağladığından farklı olarak terapi sürecine katkısı olduğunu da eklemişlerdir. Bu çalışmanın sonuçları özellikle pandemi göz önüne alındığında, psikoterapistlerin yaşadıkları mekansal kayıp deneyimlerini anlamlandırabilmeleri için faydalı bir rehber olacağı düşünülmektedir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Therapy Room, Place, Spatial Change, Online Therapy, Face-to-Face Therapy, Physical Space, Relational Space, Interactional Space, Terapi Odası, Mekan, Mekansal Değişim, Çevrimiçi Terapi, Yüz yüze Terapi, Fiziksel Mekan, İlişkisel Mekan, Etkileşimsel Mekan