Exploring alternative distribution mechanisms in the film industry in Turkey
Yükleniyor...
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The film distribution in Turkey has been in a crisis of monopoly in recent years after MARS Group bought AFM movie theatres. The monopolistic market hasn't left any room for the rest of the players in the industry since this mergence. After Mars Group was sold to South Korean conglomerate CGV Group in 2016, the vertical business model of this company seizes the whole film distribution market with its production, distribution, exhibition, and marketing divisions. Today, as the box-office numbers indicate, South Korean CGV Group dominates the whole film distribution sector with its 43% market share. In this thesis, I embark on a journey to explore alternative film distribution methods that are used by independent filmmakers to reach out to the audience in such a monopolistic market. In the film industry in Turkey, independent films are not supported by direct subsidies for film distribution. That’s why, the distribution strategy of independent films is limited to film festivals, TV channels, and SVOD platforms. The results bring out that online streaming platforms, festivals, and organizational self-distribution might be positioned as alternative distribution models, nonetheless, cultural and industrial politics in Turkey have a significant power to shape the creative industries. In closing, I deduce that the industry conditions are to be designed according to the insight of filmmakers, artists, and representatives of the film industry to regulate the politics of film distribution in Turkey. Otherwise, the independent cinema of Turkey will be brought to an end due to the absence of plurality, diversity, and equity of opportunities.
2018 yılının son aylarında yaşanan dağıtım krizinin gösterdiği üzere Türkiye Sinema Endüstrisi’nde film dağıtım sektöründeki tekelleşme, bağımsız sinemacılara yaşama şansı bırakmayacak duruma gelmiştir. Özellikle 2016 yılında MARS Group’un Güney Koreli CGV şirketine satılmasından sonra CGV grup film dağıtım sektöründe bir tekel haline gelmiştir. Bu çalışmada bağımsız sinemacıların sinema izleyicisi ile bulaşabilmek için denediği alternatif dağıtım yöntemlerini araştırdım. Hollywood tarzı stüdyo çalışma sistemine sahip olan şirket kendi bünyesinde bulundurduğu yapım, dağıtım ve reklam şirketlerinin yanı sıra bir de sinema salonlarının işletmeciliğini yaptığı için dağıtımcılar arasında rekabeti ortadan kaldırıp serbest piyasa koşullarını dahi geçersiz kılmıştır. 2018 yılı itibari ile %43 oranında Pazar payına sahip olan şirket, küçük bütçeli bağımsız filmlere ve kendi bünyesindeki filmler dışındaki yapımlara yaşama şansı bırakmamaktadır. Dağıtım sektöründeki bu tekelleşmeyi araştırırken, sinema endüstrisinde yapımdan, dağıtıma, birçok alanda görev yapan sektör çalışanları ile görüşmeler yaptım. Bu alanda yapılmış akademik çalışmalara ek olarak bu çalışmada sinemacıların filmlerini kendi organize etmeleri, dağıtmaları, dijital platformlara başvurmaları ve film festivalleri ile filmlerini dağıtmaları alternatif yöntemler olarak karşımıza çıkıyor. Araştırmanın sonucunda bulguların gösterdiği üzere alternatifler yöntemlerin potansiyellerini gerçekleştirmesi için yaratıcı endüstri, kültür ve sanat politikaları ile birlikte sinemanın ekonomi politiğinin sektörün ihtiyaçlarına göre hazırlanması gerekmektedir. Aksi halde Türkiye sineması içinde bulunduğu çok sesliliğe kulak kapayan, fırsat eşitliğinin olmadığı ve çeşitliliğin bulunmadığı bu durumda çorak bir toprak parçası gibi verimsiz bir hale gelecektir.
2018 yılının son aylarında yaşanan dağıtım krizinin gösterdiği üzere Türkiye Sinema Endüstrisi’nde film dağıtım sektöründeki tekelleşme, bağımsız sinemacılara yaşama şansı bırakmayacak duruma gelmiştir. Özellikle 2016 yılında MARS Group’un Güney Koreli CGV şirketine satılmasından sonra CGV grup film dağıtım sektöründe bir tekel haline gelmiştir. Bu çalışmada bağımsız sinemacıların sinema izleyicisi ile bulaşabilmek için denediği alternatif dağıtım yöntemlerini araştırdım. Hollywood tarzı stüdyo çalışma sistemine sahip olan şirket kendi bünyesinde bulundurduğu yapım, dağıtım ve reklam şirketlerinin yanı sıra bir de sinema salonlarının işletmeciliğini yaptığı için dağıtımcılar arasında rekabeti ortadan kaldırıp serbest piyasa koşullarını dahi geçersiz kılmıştır. 2018 yılı itibari ile %43 oranında Pazar payına sahip olan şirket, küçük bütçeli bağımsız filmlere ve kendi bünyesindeki filmler dışındaki yapımlara yaşama şansı bırakmamaktadır. Dağıtım sektöründeki bu tekelleşmeyi araştırırken, sinema endüstrisinde yapımdan, dağıtıma, birçok alanda görev yapan sektör çalışanları ile görüşmeler yaptım. Bu alanda yapılmış akademik çalışmalara ek olarak bu çalışmada sinemacıların filmlerini kendi organize etmeleri, dağıtmaları, dijital platformlara başvurmaları ve film festivalleri ile filmlerini dağıtmaları alternatif yöntemler olarak karşımıza çıkıyor. Araştırmanın sonucunda bulguların gösterdiği üzere alternatifler yöntemlerin potansiyellerini gerçekleştirmesi için yaratıcı endüstri, kültür ve sanat politikaları ile birlikte sinemanın ekonomi politiğinin sektörün ihtiyaçlarına göre hazırlanması gerekmektedir. Aksi halde Türkiye sineması içinde bulunduğu çok sesliliğe kulak kapayan, fırsat eşitliğinin olmadığı ve çeşitliliğin bulunmadığı bu durumda çorak bir toprak parçası gibi verimsiz bir hale gelecektir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Film industry in Turkey, SVOD Platforms, Film distribution methods, Cultural policy, Netflix, Türkiyede film endüstrisi, Dijital yayın platformları, Film dağıtım yöntemleri, Kültür politikaları
