Associations between maternal reflective function, children’s attachment disorganization complexity of object-representations
Yükleniyor...
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Mother's capacity to see the child as a mental agent is fundamentally related to children's capacity to form secure attachment representations and initially represent their world. However, the empirical associations between these constructs have not been studied. This study investigated the associations between a mother's Reflective Function and children's attachment disorganization and complexity of object representations in a clinical sample at an outpatient clinic. Participants were a clinical sample of 82 mother-child dyads. The children were aged between 6 to 1 O. Mothers' reflective functioning capacity was assessed with the Parent Development Interview (PDI). Children's attachment disorganization was assessed with Attachment Doll Story Completion Task (ASCT), and children's complexity of object representations were assessed by using the Thematic Apperception Test (TAT). A signifıcant correlational relationship was found between mother's reflective function and complexity of child's object relations in three dimensions; the affective tone of relationships, emotional investment in relationships and understanding social causality. However, the complexity of representations was not found to be related to mother's RF capacity. Besides, contrary to expectations, there was no relationship between mother's RF and child's attachment disorganization. Findings indicate that parent's ability to reflect on the child's mind is related to the affective aspects of the child's object representations, helping the child to create more balanced representations with a more positive affective tone. Moreover, children are able to build epistemic trust in relationships and emotionally invest in interpersonal processes. They are able to make complex causal associations between intimal states and behaviors. The insignifıcant fındings could be due to the developmental levels of the children as well as other attachment strategies that were not assessed within the scope of this study.
Annenin çocuğu zihinsel bir özne olarak görme kapasitesi, temel olarak çocukların güvenli bağlanma temsilleri oluşturma ve kendi dünyasını içsel olarak temsil etme kapasitesiyle ilgilidir. Bununla birlikte, bu yapılar arasındaki ampirik bağlantılar incelenmemiştir. Bu çalışma, annenin zihinselleştirme kapasiteleri ile çocuklardaki dezorganize bağlanma temsilleri ve nesne temsillerinin karmaşıklığı arasındaki ilişkileri araştırmıştır. Araştırmaya kliniğe başvurmuş olan 82 anne- çocuk ikilisi katılmıştır. Anneler zihinselleştirme kapasitelerinin ölçüleceği bir görüşmeye katılırken, çocukların bağlanma temsilleri, Çocuklarda Güvenli Yer Senaryolarının Değerlendirilmesi (ASCT) ile ölçülmüş, çocukların nesne temsillerinin karmaşıklığı Tematik Algı Testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Annenin zihinselleştirme kapasitesi ile çocuğun nesne ilişkilerinin karmaşıklığı arasında duygulanım tonu, ilişkilerde duygusal yatırım ve sosyal nedensellik anlayışı olarak üç boyutta olumlu bir ilişki bulunmuştur. Bununla birlikte, temsillerin karmaşıklığının annenin zihinselleştirme kapasitesi ile ilişkili olduğu tespit edilmemiştir. Buna ek olarak, beklenilenin aksine, annenin zihinselleştirme kapasitesi ve çocuğun dağınık bağlanma temsilleri arasında belirgin bir ilişki bulunmamıştır. Bulgular, ebeveynin çocuğun zihnini anlama becerisinin, çocuğun nesne temsillerinin duygusal yönleriyle ilişkili olduğunu ve çocuğun daha olumlu duygulanım ile daha dengeli temsiller yaratmasına yardımcı olduğunu göstermektedir. Dahası, çocuklar ilişkilerde epistemik güven inşa edebilir ve kişilerarası süreçlere duygusal olarak yatırım yapabilir; içsel durumlar ve davranışlar arasında karmaşık nedensel ilişkiler kurabilirler. Belirgin olmayan bulguların, bu çalışma kapsamında değerlendirilmeyen diğer bağlanma stratejilerinin yanı sıra çocukların gelişim düzeylerine de bağlı olduğu düşünülmektedir.
Annenin çocuğu zihinsel bir özne olarak görme kapasitesi, temel olarak çocukların güvenli bağlanma temsilleri oluşturma ve kendi dünyasını içsel olarak temsil etme kapasitesiyle ilgilidir. Bununla birlikte, bu yapılar arasındaki ampirik bağlantılar incelenmemiştir. Bu çalışma, annenin zihinselleştirme kapasiteleri ile çocuklardaki dezorganize bağlanma temsilleri ve nesne temsillerinin karmaşıklığı arasındaki ilişkileri araştırmıştır. Araştırmaya kliniğe başvurmuş olan 82 anne- çocuk ikilisi katılmıştır. Anneler zihinselleştirme kapasitelerinin ölçüleceği bir görüşmeye katılırken, çocukların bağlanma temsilleri, Çocuklarda Güvenli Yer Senaryolarının Değerlendirilmesi (ASCT) ile ölçülmüş, çocukların nesne temsillerinin karmaşıklığı Tematik Algı Testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Annenin zihinselleştirme kapasitesi ile çocuğun nesne ilişkilerinin karmaşıklığı arasında duygulanım tonu, ilişkilerde duygusal yatırım ve sosyal nedensellik anlayışı olarak üç boyutta olumlu bir ilişki bulunmuştur. Bununla birlikte, temsillerin karmaşıklığının annenin zihinselleştirme kapasitesi ile ilişkili olduğu tespit edilmemiştir. Buna ek olarak, beklenilenin aksine, annenin zihinselleştirme kapasitesi ve çocuğun dağınık bağlanma temsilleri arasında belirgin bir ilişki bulunmamıştır. Bulgular, ebeveynin çocuğun zihnini anlama becerisinin, çocuğun nesne temsillerinin duygusal yönleriyle ilişkili olduğunu ve çocuğun daha olumlu duygulanım ile daha dengeli temsiller yaratmasına yardımcı olduğunu göstermektedir. Dahası, çocuklar ilişkilerde epistemik güven inşa edebilir ve kişilerarası süreçlere duygusal olarak yatırım yapabilir; içsel durumlar ve davranışlar arasında karmaşık nedensel ilişkiler kurabilirler. Belirgin olmayan bulguların, bu çalışma kapsamında değerlendirilmeyen diğer bağlanma stratejilerinin yanı sıra çocukların gelişim düzeylerine de bağlı olduğu düşünülmektedir.
