Bir Mekânsal Pratik Olarak Transit Hareketlilik: İstanbul’un Metrobüsü
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2021-06-01
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Öz- Bu makale transit hareketlilik örneği olarak metrobüsün sunduğu mekânsal pratiği sorguluyor. Metrobüs, İstanbul’un en popüler ulaşım araçlarından biri haline gelmesine karşın, metropoldeki hareketliliğin sorunlu yapısını, ürettiği mekansal pratik ile temsil ediyor. Çünkü sağladığı verim odaklı niceliksel çözüm, hareketli bir mekâna ait deneyimi transit bir pratiğe dönüştürüyor. Dolayısıyla, bu çalışma öncelikle Henri Lefebvre’in mekân teorisini, modern hareketliliğin üretimi ile birlikte ele alıyor. Ardından, metrobüsü “transitleşmenin” “nihai örneği” olarak inceliyor. Bu tanım, devam eden doktora tezim için yaptığım mülakatlarda, düzenli bir metrobüs kullanıcısı tara-fından ifade edildi. Hareketlilik, fonksiyonel detaylardan fazlasını içeren sosyal bir fenomen olduğu için bu çalışma, metrobüsün sunduğu mekansal pratiği bir transit çevreleme olarak muhatabın hikayesi üzerinden tartışıyor.
Abstract- The article inquiries the spatial practice that Istanbul’s metrobus spans as a characteristic of transit mobility. As bus rapid transit, the met-robus has become a popular means of transport in Istanbul. However, the spatial practice it provides represents the problematized mode of mobility in the metropolis. Because efficiency-based quantification transforms the experience of a mobile space into transit practice. Hence, the article analyzes Henri Lefebvre’s spatial theory together with the production of modern mobilities. Then, it discusses how the metrobus is comprehended as the “ultimate example” of “becoming transit.” This has been a direct expression of a regular passenger during an interview that I have conducted for my ongoing doctoral thesis. Since being on the move is a social phenomenon that conceives more than functional details, the article reflects upon the interlocutor’s story to question the spatial practice of the metrobus as a transit enclosure.
Abstract- The article inquiries the spatial practice that Istanbul’s metrobus spans as a characteristic of transit mobility. As bus rapid transit, the met-robus has become a popular means of transport in Istanbul. However, the spatial practice it provides represents the problematized mode of mobility in the metropolis. Because efficiency-based quantification transforms the experience of a mobile space into transit practice. Hence, the article analyzes Henri Lefebvre’s spatial theory together with the production of modern mobilities. Then, it discusses how the metrobus is comprehended as the “ultimate example” of “becoming transit.” This has been a direct expression of a regular passenger during an interview that I have conducted for my ongoing doctoral thesis. Since being on the move is a social phenomenon that conceives more than functional details, the article reflects upon the interlocutor’s story to question the spatial practice of the metrobus as a transit enclosure.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Lefebvre, mekân teorisi, hareketlilik, metrobüs, İstanbul, spatial theory, mobility, metrobus, Istanbul
Kaynak
Reflektif Journal of Social Sciences, 2021, Vol.2(2)
