Türkiye’de çalışanların yoksulluğu, yoksunluğu ve sosyal dışlanmaları
Yükleniyor...
Tarih
2023-06-05
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Bilgi Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
ÖZET: İstihdam, yoksulluktan kurtulmanın ve yoksullukla mücadele etmenin en etkili yolu olmakla birlikte, dünyada ve Türkiye’deki çalışanların bir kısmı için istihdam, bu işlevini yerine getirmekte yetersiz kalmaktadır. 2021 yılında Türkiye’de çalışanların yüzde 12,’si yoksul, yüzde 18,9’u sosyal dışlanma ve yoksulluk riski altında, yüzde 22,9’u ise maddi ve sosyal yoksunluk içindedir. Türkiye, Avrupa ülkeleri arasında çalışanların yoksulluk, sosyal dışlanma ve yoksunluk oranlarının en yüksek olduğu ülkelerden biridir. Gelir düzeyi, hane yapısı, hane çalışma yoğunluğu ve hanenin sosyal transferlere erişimi gibi çok sayıda değişken, çalışan yoksulluğunun belirleyicileri olarak sıralanabilir. Diğer yandan çalışan yoksulluğu verileri, çalışanların çalışma ve yaşam koşulları hakkında yeterli bilgi sağlamaktan uzaktır. Aynı zamanda yoksulluk, sosyal dışlanma ve yoksunluk risklerine maruz kalan çalışanlar, karmaşık ve heterojen bir grubu oluşturmaktadır. Çalışanları ve ailelerini bu tür risklerden korumak için farklı politikaların uygun bir bileşim içinde uygulanması gerekmektedir. Bu politikalara, (i) başta asgari ücret olmak üzere hane gelirlerinin yükseltilmesi, (ii) özellikle kadınların ücretli istihdamının artırılarak hanelerin çalışma yoğunluğunun geliştirilmesi, (iii) sosyal güvenlik sisteminde uygun nitelik ve kapsamda aile ve çocuk programlarının uygulanması, (iv) toplu sözleşmelerden yararlanan çalışan sayısının artırılması ile toplu sözleşme sisteminin merkezileşmesini desteklenmesi ve (v) sendikaların örgütlenmeleri önündeki engellerin kaldırılması gibi örnekler verilebilir.
ABSTRACT: While employment is the most effective way to get out of and fight against poverty, it is insufficient in fulfilling this function for certain workers in Turkey and around the world. In 2021, 12 percent of the workers in Turkey are in poverty, 18.9 percent are at risk of social exclusion and poverty, and 22.9 percent are in material and social deprivation. Turkey is one of the countries with the highest rates of poverty, social exclusion, and deprivation of workers among European countries. Various factors such as income level, household structure, household work intensity, and household access to social transfers can be specified as determinants of working poverty. On the other hand, working poverty data are far from providing sufficient information about the working and living conditions of workers. At the same time, workers who are exposed to the risks of poverty, social exclusion, and deprivation constitute a complex and heterogeneous group. Several policies to protect workers and their families from such risks need to be implemented in an appropriate combination. These policies, (i) increasing household incomes, primarily the minimum wage, (ii) improving the work intensity of households by increasing the paid employment of women in particular, (iii) implementing family and child programs of appropriate quality and scope in the social security system, (iv) supporting the centralization of the collective bargaining system and expanding the coverage of workers benefiting from collective agreements and (v) eliminating obstacles to the organization of trade unions can be given as examples.
ABSTRACT: While employment is the most effective way to get out of and fight against poverty, it is insufficient in fulfilling this function for certain workers in Turkey and around the world. In 2021, 12 percent of the workers in Turkey are in poverty, 18.9 percent are at risk of social exclusion and poverty, and 22.9 percent are in material and social deprivation. Turkey is one of the countries with the highest rates of poverty, social exclusion, and deprivation of workers among European countries. Various factors such as income level, household structure, household work intensity, and household access to social transfers can be specified as determinants of working poverty. On the other hand, working poverty data are far from providing sufficient information about the working and living conditions of workers. At the same time, workers who are exposed to the risks of poverty, social exclusion, and deprivation constitute a complex and heterogeneous group. Several policies to protect workers and their families from such risks need to be implemented in an appropriate combination. These policies, (i) increasing household incomes, primarily the minimum wage, (ii) improving the work intensity of households by increasing the paid employment of women in particular, (iii) implementing family and child programs of appropriate quality and scope in the social security system, (iv) supporting the centralization of the collective bargaining system and expanding the coverage of workers benefiting from collective agreements and (v) eliminating obstacles to the organization of trade unions can be given as examples.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
çalışan yoksullar, çalışan yoksulluğu, sosyal dışlanma, yoksunluk, Türkiye, working poor, in-work poverty, social exclusion, deprivation, Turkey
Kaynak
Reflektif: Sosyal Bilimler Dergisi
