Yazar "Mert, Malhun Almira" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 1 / 1
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Foucault and Kant's critical tradition(İstanbul Bilgi Üniversitesi, 2023) Mert, Malhun Almira; Keskin, FerdaBu tez, Foucault'nun Kant ile ilişkisini, Foucault'nun "Kant'ın eleştirel geleneğine" bağlılığını mercek altına alarak incelemektedir. Tez biri felsefi, diğeri tarihsel olmak üzere iki temel argümanı tartışmayı hedeflemektedir: felsefi argüman, Foucault'nun "düşünce" ve "düşünce sistemleri tarihi" kavramlarının tümüyle Kant'ın "düşünce" kavramına ait olduğu tezini savunmayı amaçlamakta; tarihsel argüman da Foucault'nun tüm felsefi kariyeri boyunca Kant ile irtibatının sürekli olduğunu göstermeyi amaçlamaktadır. Foucault'nun Kant'ın kritik felsefesine bağlı olduğunu ilan ettiği Kant'ın Aydınlanma Nedir metni (1984) ve 1980'li yıllara ait pek çok retrospektif yazıları üzerine yapılan çalışmalarda, Foucault'nun Kantçılığı üç ana eksende tartışılır: Jürgen Habermas, Nancy Fraser, Richard Bernstein ve Jean L. Cohen ve Andrew Arato gibi düşünürler, Foucault'nun 1980'li yıllarda Kant'ın felsefesine 'dönüşünü' ve Kant'ın özgürlük ve otonomi gibi etik kavramlarına erken yıllarına göre daha sıcak bakışını bir 'felsefi apoloji' olarak değerlendirirler. 'Foucault'nun Kant'a dönüşü,' bu düşünürlere göre, onların en başından iddia ettikleri üzere, Foucault'nun felsefesinin temel tutarsızlıklar içerdiğinin ve normatif bir altyapıdan yoksun olduğunun geç de olsa bir itirafıdır. Colin Gordon, James Schmidt ve Thomas E. Wartenberg, Daniel Touey ve Amy Allen gibi ikinci grup düşünürler ise, Foucault'nun Kant'a dönüşünün Foucault'nun 1980'li yıllardaki etik felsefesiyle uyumlu olduğunu; Foucault'nun Kant'ın eleştirel felsefesinde "şimdiki zamanın kritik ontolojisi" anlamındaki "pozitif kritiği," "bir felsefi ethos" olarak moderniteyi ve kendi kritik anlayışında "solcu bir Kantçılığı" bulmasının kendi felsefesinin tutarlı bir devamı olduğunu savunurlar. Bu tez çalışması, Foucault'nun Kant ile ilişkisini onun 1980'li yıllardaki etik felsefesiyle dönemlendiren bu ikinci eksenin doğru, fakat eksik olduğunu savunmaktadır. Bu tez, Ian Hacking, Arnold Davidson, Pierre Hadot, Ferda Keskin ve Colin Koopman gibi, Foucault'nun Kant ile irtibatının en erken metinlerinden beri bir süreklilik içinde olduğunu, Foucault'nun Kant ile ilişkisinin daima çok yakın ve aktif bir diyalog halinde devam ettiğini savunan üçüncü grup Foucault yorumcularının argümanlarını desteklemektedir. Tezin ilk bölümünde Foucault'nun Kant ile ilişkisi üzerine bu zengin literatür üç kısımda incelenmektedir; Foucault ve Kant'ın Aydınlanma Nedir metinleri karşılaştırmalı olarak analiz edilmekte; Foucault'nun 'iki farklı Kant' anlayışının olmadığı gösterilmekte; ve, tüm felsefesinin amacı, insanların tarih boyunca nasıl özneleştirildiğinin ve nesneleştirildiğinin tarihsel bir analizini yapmak olan Foucault'nun Kant'a 'dönüşü' olmadığı gibi, bir etik 'dönüşünün' de olmadığı savunulmaktadır. İkinci bölümde, Foucault'nun Kant ile ilişkisinde kritik rol oynayan kavramların ve felsefi tartışmaların kökenleri Kant, Hegel ve Marx (kritik, tarih ve rasyonalite), Bachelard, Canguilhem, Fransız tarihsel epistemolojisi ve Husserl ve Cavaillès'nin "tarihsel a priori" kavramı gibi düşüncelerde incelenmektedir. Bu felsefi arka plan üzerine, üçüncü bölüm, Foucault'nun tüm felsefesi boyunca Kant ile karşılaşmalarının bir izini sürmektedir: Lille Dersleri'nden (1952-1955) Kant'ın Antropolojisi'ne Giriş'e (1961), 'Sınırı Aşmaya bir Önsöz'den (1963) Kelimeler ve Şeyler (1966) ve Bilginin Arkeolojisi'ne (1969), Collège de France (1970-1984) derslerinden Kritik Nedir? (1978) ve Cinselliğin Tarihi Üçüncü Cilt, Kendilik Kaygısı'na (1984) kadar. Bu karşılaşmalar, Foucault felsefesinin Kant'ın kritik felsefesi ile hem bir karşı koyma hem de bir hayranlık ilişkisi içinde olduğunu göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Foucault ve Kant, Foucault ve Kant'ın Eleştirel Geleneği, Foucault'nun Kant'a Dönüşü, Foucault'nun Eleştiri Kavramı, Eleştirel Felsefe
