Yazar "Batmaz, Makbule" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Algılanan İş Stresi ve Stresle Başa Çıkma Yolları: Kesitsel Çalışma
    (Türkiye Klinikleri Yayınevi, 2022) Batmaz, Makbule
    Amaç: Bu araştırma, bir eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan hemşirelerin algılanan iş stresi ve stresle başa çıkma yollarını belirlemek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntemler: Araştırma kesitsel ve tanımlayıcı tipte olup, bir eğitim ve araştırma hastanesinde Eylül 2014-Haziran 2015 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Evreni 472 olan araştırmanın örneklemini çalışmaya katılmayı kabul eden 248 hemşire oluşturdu. Veriler, “Sosyodemografik Tanımlayıcı Bilgi Formu”, “Algılanan İş Stresi Ölçeği” ve “Başa Çıkma Yolları Anketi” kullanılarak toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde, sayı, yüzdelik dağılım analizleri, bağımsız örneklem t-testi ve tek yönlü varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Hemşirelerin iş stresi puan ortalaması 2,41±0,47 olarak bulundu. Bu stres puanı “D” düzeyinde olup, sağlık ve verimlilik açısından en elverişli stres düzeyini ifade etmektedir. Yaş gruplarına göre hemşirelerin İş Stresi Ölçeği’nden aldıkları puan ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterdiği saptandı (p<0,01). Hemşirelerin başa çıkma yöntemlerinden en fazla; sorun odaklı başa çıkma (37,26±6,55), kendini kontrol etme (32,08±4,98) yöntemlerini kullandığı saptandı. Evli hemşirelerin Başa Çıkma Yolları Anketi’nin sorun odaklı başa çıkma alt boyutundan aldıkları puan ortalamalarının, bekârlara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu saptandı (p<0,05). Eğitim düzeyine göre hemşirelerin Başa Çıkma Yolları Anketi’nin sorun odaklı başa çıkma (p<0,05), duygusal destek arama (p<0,01) ve bilgisel destek arama (p<0,05) alt boyutlarından aldıkları puan ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterdiği saptandı. Sonuç: Yaşı 40’ın üzerinde olan hemşirelerin iş stresinin daha düşük olduğu, medeni duruma ve eğitim durumuna göre hemşirelerin farklı başa çıkma yollarını kullandığı saptandı. Ayrıca hemşirelerin iş stresi ile stresle başa çıkma yöntemleri arasında toplam puan üzerinden incelendiğinde; anlamlı bir ilişki olmadığı, kullanılan farklı başa çıkma yöntemlerinin kendi arasındaki ilişkinin pozitif yönde, güçlü ve anlamlı olduğu saptandı.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Onkoloji Hastalarında Yalnızlık ve Algılanan Sosyal Destek Düzeyleri Arasındaki İlişki
    (2022) Arslan, Alev; Batmaz, Makbule
    Introduction: This research is performed to determine the relationship between loneliness and social support levels in patients treated. Materials And Methods: It was conducted by face-to-face interviews with 121 patients aged between 18-65 who were treated with cancer diagnosis in oncology clinics between 2014 and 2015. A questionnaire including sociodemographic characteristics, Multidimensional Perceived Social Support Scale and UCLA Loneliness Scale were used to collect the data. In the evaluation, Independent Sample t-Test, Variance Analysis, Pearson Correlation Analysis were used together with descriptive analyzes. Results: It was observed that individuals with extended families (40.24 ±7.35) had higher loneliness scores and decreased loneliness as the number of children increased (5 and over). It was determined that loneliness decreased (33.57±8.97) as the level of education increased (high school and above). A moderate and significant negative correlation between UCLA Loneliness Scale and "Perceived Special Human Support" subdimension of Perceived Social Support Scale (r = -0.406); There was a moderate and significant negative correlation with the "Perceived Family Support" sub-dimension (r = -0.441); There is a moderate and significant negative correlation with "Perceived Friend Support" (r = -0.639) and a negative moderate and significant relationship with the total score of "Perceived Total Support" (r = -0.585) was determined to be. Conclusion: It’s observed that the perceived social support decreases as the level of loneliness increases. It was observed that the special human support and total social support perceived by the patients between the ages of 18-29 were higher than the patients in other age groups