Özcan, GencerPeşteli, Murat2025-02-062025-02-062023https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=S2eMu1TIwY_v4mYv58xArzAQpbuaW-c4rbGpPswdq_XQSwB_e0Dw89Pn9g3K3KMUhttps://hdl.handle.net/11411/9319Lisansüstü Programlar Enstitüsü, Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı, Siyaset Bilimi Bilim DalıAnti-entelektüelizm tarihsel, siyasal, sosyal ve kültürel faktörlerin bir araya gelmesiyle oluşan karmaşık ve çok yüzlü bir olgudur. Anti-entelektüelizm entelektüele ve entelektüel faaliyete karşı duyulan şüphe ve düşmanlık olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışma anti-entelektüelizm olgusunun muhafazakâr ideolojideki tezahürünü belirli bir tarihsel dönem içerisinde incelemektedir. Türkiye'de muhafazakâr anti-entelektüel söylem ile sosyo-politik değişim talepleri arasında anlamlı bir ilişkinin olduğunu iddia etmektedir. Muhafazakâr anti-entelektüel söylemin Türkiye'de 1960'lı yıllarla başlayan ve 1968-1973 yılları arasında ivmelenen siyasal ve toplumsal değişim taleplerini kontrol altına almak için kullanılan bir strateji olduğunu öne sürmektedir. Vaka çalışması yöntemini sosyal inşacı/yorumlayıcı bir yaklaşımla kullanarak muhafazakâr anti-entelektüel söylemin kurumsal, bireysel ve sosyo-politik hedeflerini tespit etmektedir. 1968-1973 yılları arasında muhafazakâr anti-entelektüel söylemin tekrarlayan temalarının "köksüzlük ve yabancılaşma," "lâdinilik," "gayrı ahlakilik," "devlete sadakatsizlik" ve "yararsızlık" olduğunu ortaya koymaktadır.Anti-intellectualism is a complex and multifaceted phenomena caused by an amalgamation of historical, political, social, and cultural elements. Anti-intellectualism is described as scepticism and hatred toward intellectuals and intellectual activity. This research investigates the manifestation of anti-intellectualism in conservative ideology during a particular time period. It asserts that there is a significant relationship between conservative anti-intellectual discourse and demands for socio-political change in Turkey. It contends that conservative anti-intellectual discourse is a strategy employed to control the demands for political and social change in Turkey that began in the 1960s and accelerated between 1968 and 1973. Using case study research with a social constructivist/interpretivist approach, it identifies the institutional, individual, and social-political targets of conservative anti-intellectual discourse. It reveals that "uprootedness and alienation," "irreligiosity," "immorality," "disloyalty to the state," and "impracticality" are the recurring themes of conservative anti-intellectual discourse between 1968 and 1973.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessSiyasal BilimlerPolitical ScienceDoctoral Thesis2621835111