Sanlı, Kerem Cem2024-07-182024-07-1820151303-92102149-4231https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/175129https://hdl.handle.net/11411/6000Türk Borçlar Kanunu, Kira Hukukuna dair muhtelif yenilikler öngörmektedir. Bunlardan birisi, kiraya verenin on uzama yılı sonunda, herhangi bir neden göstermeksizin kira sözleşmesinin sonlandırma imkânı öngören 347. madde hükmüdür. Bu hüküm uygulamada bazı sorunlar doğurmuş, doktrinde de tartışma konusu yapılmıştır. Bu tartışmalardan biri, on yıllık sürenin ne zaman başlayacağını, diğeri bu hükmün emredicilik vasfını konu almaktadır. Bu çalışmada, Türk Borçlar Kanunu ile hayatımıza giren bu hükmü, hukuk ve ekonomi perspektifinden inceleyeceğiz. Amacımız, eğer varsa, hükmün iktisadi açıdan ratio legisini ortaya çıkarmak ve bu tartışmalara ekonomik etkinliği temel alan bir hukuk politikası ile katkı sağlamaktır. Bunu yaparken doğal olarak Kira Hukukunda kiracıyı koruyan bazı hükümlerin varlık nedenlerini ve 347. madde ile gelen bu istisna hükmünün konumunu ele alacağız. Bu şekilde istisna hükmünün etkin olup olmadığını ve hangi hallerde etkin olabileceğini inceleyeceğiz. Yine yerindeliğini tartışacağımız bir başka konu, Yürürlük Kanununda yer alan geçiş hükümleridir. Ekonomik açıdan yapacağımız bu incelemenin, Kira Hukukundaki bu hükümlere başka bir açıdan yaklaşmanın mümkün olduğunu göstereceğini umuyoruz.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle14815110317512913