Kaya, AyhanKoca, Metin2025-03-152025-03-1520242147-75232630-5631https://doi.org/10.26513/tocd.1293032https://hdl.handle.net/11411/9402785934Eş-radikalleşme terimi, karşılıklı tehdit döngüleri yoluyla çatışmalara yol açan gruplar arası düşmanlıkları ifade eder. Bu makale, şiddet içeren ve içermeyen terimlerle eş-radikalleşme kavramını ve bu kavramın etnik, kültürel ve dini çeşitliliğin yanı sıra sosyo-ekonomik eşitsizliklerle karakterize edilen bir bölge olan Orta Doğu'daki potansiyel uygulamalarını incelemektedir. Radikalizm ve eş-radikalleşme üzerine bilimsel araştırmaların yetersiz olduğu Türkiye'de son dönemde gözlemlenen toplumsal parçalanmalardan yola çıkan makale, (1) kentsel alanların çeperlerindeki yerli ve göçmen halk arasındaki sosyo-ekonomik eş-radikalleşme, (2) devlet kurumları tarafından yönlendirilen dini norm taşıyıcılığı ve buna karşılık "Deizm" ve ateizmin yükselişi ve (3) müzikten hicve kadar birbirini besleyen şiddet içermeyen radikal ifadelerin çeşitliliği gibi çeşitli inceleme konuları sunmaktadır. Birlikte radikalleşme çalışmalarının, kavramın terörizm ve radikalizmi eşanlamlı olarak ele alma eğiliminde olan indirgemeci yaklaşımlardan ayırt edilmesi gerektiği sonucuna varıyoruz; sosyal bilimsel amaç, toplumsal bölünmelerin ardındaki karmaşık dinamikleri daha derinlemesine anlamaktır.|The term co-radicalization refers to intergroup hostilities leading to conflicts through cycles of reciprocal threat. This article explores the concept of co-radicalization in violent and non-violent terms and its potential application particularly in Turkey and broadly in the Middle East, a region characterized by ethnic, cultural and religious diversity, as well as socio-economic disparities. Drawing from the social fragmentations recently observed in Turkey, where scientific research on radicalism and co-radicalization is insufficient, the article offers several subjects of scrutiny, including (1) socio-economic co-radicalization between the native and migrant people in the fringes of the urban spaces, (2) the religious norm carriership led by the state institutions and the rise of “Deism” and atheism in response, and (3) the variety of non-violent radical expressions feeding each other, from music to satire. We conclude that the study of co-radicalization should be distinguished from the reductionist approaches to the concept, which tend to take terrorism and radicalism synonymously; the social scientific goal is to gain a deeper understanding of the complex dynamics behind societal divisions.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessRadikalleşmeToplumsal hareketlerTürk SiyasetiOrtadoğu siyasetiAvrupa siyasetiRadicalizationSocial movementsTurkish politicsmiddle eastern politicseuropean politicsArticle10.26513/tocd.12930327214911