Maçkalı, ZeynepEracar, Nevin2024-07-182024-07-1820202147-6489https://doi.org/10.7816/nesne-08-18-10https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/420480https://hdl.handle.net/11411/5613Otizm yaygın olarak sosyal etkileşim ve iletişimde eksiklik ile tekrarlayıcı, tuhaf hareketlerin varlığı ile tarif edilmektedir. Özellikle sosyo-duygusal gelişimde belirgin bir aksama görülmektedir. Sosyo-duygusal gelişimin uyarılmasında (ilişki arzusunu uyandırmak ve geliştirmek, benlik algısını oluşturmak ve geliştirmek, sözel iletişimi uyarmak) oyun ve sanat temelli psikoterapinin işlevsel olacağı düşünülmektedir. Bu makale, otistik gelişimi düşündüren belirtilerin saptanması ile başlanan gelişimsel değerlendirme ve destek çalışmalarını içermektedir. Gelişimsel destek çalışması kapsamında 19 aylık erkek çocuğu olan olgu ile gerçekleştirilen 60 seanslık (19.-39. aylar arasında) süreçte, gelişimin oyun/sanat terapisi yöntemleriyle desteklendiği psikoterapi seanslarının yanı sıra, annesi ile eşzamanlı olarak seanslar sürdürülmüştür. Çalışma; kuramsal yaklaşım, formülasyon ve uygulama teknikleri açısından psikodinamik temelde tanımlanmıştır. Ailenin gözlemleri ve özellikle annenin çocuğu tutabilme ve taşıyabilme gücünde sağlanan dönüşüm ve iyileşmeler de psikodinamik formülasyonla değerlendirilmiştir. 60 seans sonunda Y.K.’nın göz göze gelmekten çekinmediği, kendini ifade etmek için arzu duymaya başladığı, kelime dağarcığının geliştiği, oyunlarının çeşitlendiği, bağımsızlaşma yolunda ilerlediği ve öznenin gelişimi bağlamında önemli noktalardan biri olan, yaratıcılığını ortaya koyabildiği gözlenmiştir. Bu olgu sunumunun, otizmde erken belirtilerin tanınması, gelişimin ilişki yoluyla, oyun ve sanat aracılığıyla uyarılarak desteklenmesi ve ailenin çalışmada sistemli biçimde ele alınması yönünden önerici bir uygulama olduğu düşünülmektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle10.7816/nesne-08-18-10521185074204808