Özsevdiren, Öznur2022-02-102022-02-1020201308-04741308-0474https://hdl.handle.net/11411/4445https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/411722Özet: Tutuklulukta makul süre ile ilgili CMK m. 141/1(d)’de öngörülen tazminat davasının kapsamı ve koşulları, gerek bireysel başvuru mercileri olan Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Anayasa Mahkemesi gerekse de Yargıtay tarafından bireysel başvuru merceğinden yorumlanmaktadır. Bu yaklaşım çerçevesinde, makul sürede serbest bırakılma hakkı yönünden yapılan başvurularda, Avrupa Mahkemesi’nin bazı çok önemli ve istisnai kararları dışında ağırlıklı olarak, öncelikle CMK m. 141’de öngörülen tazminat davası yolunun tüketilmesi zorunlu görülmektedir, hatta asıl davanın henüz sonuçlanmadığı durumlarda dahi öncelikle bu yol tüketilmesi aranmaktadır. Bu çalışma, böyle bir yorumun ceza muhakemesinin temel prensipleri ile bağdaşmadığını ve bir dizi soruna neden olduğunu savunmaktadır. Bu bağlamda, öncelikle CMK m. 141’de düzenlenen tazminat davasının anayasal ve yasal dayanakları üzerinde durulacak, daha sonra tazminat davasına ilişkin güncel içtihadın nasıl ortaya çıktığı değerlendirilecektir. Son bölümde makul sürede serbest kalma hakkı değerlendirilerek, makul sürede serbest kalma hakkının ihlali ile ilgili davalarda, CMK m. 141/1(d) bağlamında, incelemenin konusu ve kapsamı değerlendirilecektir. Bu bölümün ardından, çalışmanın temel tezleri bağlamında tazminat davasına ilişkin 12. Ceza Dairesi’nin geliştirdiği içtihat eleştirel bir biçimde ele alınacaktır.Abstract: The compensation claim pursuant to Art. 141/1(d) of the Turkish Criminal Procedure Law is construed from a perspective of an individual application both by the European Court of Human Rights and the Constitutional Court, and also the Court of Cassation. As to the application relating to the right to be released within a reasonable time, with the exception of a number of highly influential and exceptional cases held by the European Court, it has been overwhelmingly held that initially the remedy of a compensation claim under Article 141 of the Turkish Criminal Procedure Code must be exhausted. Even, in cases, where the actual judicial proceedings have not yet completed, this remedy must be initially used. This study claims that such an approach is not compatible with the basic principles of criminal procedure and, in any case, causes a series of problems. In this context, first, the constitutional and legal framework of the compensation claim under Article 141 of the Turkish Criminal Procedure Code will be dealt with, then, the emergence of the current case law on the compensation claim in relation to the mentioned provision will be evaluated. Following this section, the right to be released within a reasonable time will be outlined, and thereby the scope of the compensation claim in relation to this right under Article 141/1 (d) will be discussed. Finally, from the approach adopted in this study, a critical analysis will beconducted on the case law on 12. Criminal Division of the Court of Cassationtrinfo:eu-repo/semantics/openAccessKoruma Tedbirlerinden Kaynaklanan TazminatTutuklamaMakul Sürede Serbest Bırakılma HakkıYargıtay 12. Ceza DairesiBireysel BaşvuruCompensation Claim Due to Protective (Zwangsmassnahmen) MeasuresDetention on RemandThe Right to Release Within Reasonable Time12. Criminal Division (Turkish) Court of CassationIndividual ApplicationArticle411722