Human Rights LawGökçeoğlu Balcı, ŞebnemYaman, Kadir2015-03-022015-03-022007https://hdl.handle.net//11411/479https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=NtBAevXNhYaNqJFoAcdBdioSUi-_7FCsPv3TxxcEGquYfjM1EjPIPCFIGpj5QfHfBu çalışmanın amacı kamu hukuku ve sosyal koruma hukukunun kesişme noktasında ele alınan yoksulluk sorununu, modernleşme sürecinde İngiltere ve Osmanlı İmparatorluğu'nda yapılan hukuksal düzenlemeler ışığında incelemektedir. Yoksulluğun modern bir sorun olarak görülmesinde modern devletin kendine biçtiği koruyucu, gözetici ve müdahaleci rolün altı çizilmektedir. İngiltere'de tarım toplumunda ortaya çıkan sosyal yardımların sanayi kapitalizmiyle gösterdiği değişim yoksulluk yasalarının tarihsel gelişimi açısından büyük önem taşımaktadır. Modernite öncesinde dinsel arınmanın bir aracı olarak yardım edilen yoksullar, Sanayi Devrimi'yle ortaya çıkan çalışma ahlakı ilkelerinin tesiriyle bir tehdit olarak algılanmıştır. Yoksullar çeşitli üretim alanlarına yönlendirilmiş; çalışmayı reddedenler ise cezalandırılmıştır. İngiliz ve Osmanlı toplumlarında yoksulluğu katlanılabilir kılan geleneksel dayanışma araçları bulunmaktadır. Yoksullara yardımların ulaştırılmasında İngiltere'de kilise, Osmanlı İmparatorluğu'nda ise vakıf kurumu etkin bir işleve sahipti. Bu durum İngiltere'de 1834 tarihli Değişiklik Yasası'na kadar devam ederken; Osmanlı'da ise 1826 yılında Evkaf Nezareti'nin kuruluşuna kadar devam etmiştir. 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nun kendisini batılı devlet sistemine göre reorganizasyonuyla yoksullara yardım araçlarını kendi elinde topladığı görülmektedir. Vakıf sistemi yerini bürokratik bir işleyişle tanımlanan Osmanlı yoksulluk yasalarına terk etmiştir. Sanayi hareketinin güçlendiği bu dönemde yoksulluk yardımı alanların genel yaşam şartlarının işçilerden daha iyi olmamasına özen gösterilmiştir. İngiltere'de Osmanlı'dan farklı olarak yoksullara yönelik ürettiği politikalarda kapitalistleşme süreciyle ters düşmemeye gayret ettiği görülmektedirIn this study it is aimed to analyze problem of poverty located on intersection area between public law and social security law by focusing on legal regulations enforced in England and Ottoman Empire in process of modernization. Poverty is accepted as a modern problem because of new phases of state emerged in relations between state and the poor. Industrial capitalism caused to change in social services towards agrarian society of England which had significant role in historical evolution of the poor law. Before modernism poor people had been seen a way to be purified from sins. This situation became different and the poor were accepted as threat to work ethic raised by Industrial Revolution. Poor people were directed to such working areas and those who refused to work were punished. There were traditional institutions which helped the poor survive were church and Islamic waqf foundation. These institutions had good channels to serve the poor. When the Amendment Act of 1834 was put in force in England and Evkaf Nezareti was founded by Ottomans in 1826, the traditional institutions would loose their power. In Ottoman Empire all the power which was in a position to supply relief to the poor was collected by the central state during reorganization of the empire in accordance with western style. Waqf system replaced by Ottoman poor law emerged on basis of bureaucratic framework. The important point behind enforcement of poor law was to keep the poor not in better position comparing the workers. Different than Ottoman poor laws, England?s poor laws performed special effort not to fall in contradiction with capitalism.trAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United Statesinfo:eu-repo/semantics/openAccessMaster Thesis1111254413